'De Duitse officier schoot een gat in de Hollandse driekleur'
Toen deze foto een paar weken geleden in Eilanden-Nieuws stond, herkende Henk Haftka zichzelf direct. Hij is het zesjarige ventje links vooraan op de foto. Naar aanleiding van de foto zet hij ruim zeventig jaar later zijn herinneringen op papier.
"Op een mooie ochtend in mei had ik een conflict met mijn moeder, want ik wilde alleen het dorp in. Ik was zes en een half jaar oud en ik moest mijn moeder beloven dat ik voorzichtig zou zijn. En dat ik naar huis zou komen als er gevaar dreigde.
Mijn moeder wist dat als er ergens mensen aan het eten waren, ik rustig aanklopte en zei dat ik honger had. En dat bij, voor mij, wildvreemde mensen. Die hadden dan de grootste lol, ze konden dan tegen mijn moeder zeggen dat ze niet goed voor mij zorgde. Terwijl ik thuis gewoon te eten kreeg. Mijn moeder vond dan dat ik haar te schande zette, maar ja, dat eten rook zo lekker...
Ik wandelde van het Burgemeester Boumanplein naar de trap van de joodse synagoge om daar de kolenvoorraad in ogenschouw te nemen die de Duitsers daar hadden gestort. Om de volgende dag met een kinderwagen een voorraadje kolen te kunnen halen voor mijn moeder, zoals ik regelmatig deed. Daarna keek ik richting de gasfabriek en zag de rood-wit-blauwe vlag boven de schoorsteen wapperen. Naar later bleek, was die daar heel vroeg in de morgen door Jan Campfens geplaatst. Daarna wandelde ik verder over de Westdijk richting de Kaai.
Maar net voordat ik daar was, werd bij de schoenenwinkel van Tamboer de Hollandse vlag uitgestoken. Precies op dat moment kwam er een Duitse officier aan, die met zijn pistool dwars door de vlag schoot. De vlag werd ijlings binnen gehaald. Nogal geschrokken liep ik naar de Voorstraat en zag daar bij het gemeentehuis een Duitse auto staan. Nieuwsgierig als altijd, liep ik daar direct op af en zag hoe Duitse officieren afscheid namen van mensen van het gemeentehuis. Deze officieren reden daarna weg met hun chauffeur, naar ik later begreep gingen ze naar de pont om het eiland te verlaten. Later, toen ik wat ouder was, heb ik mij nog vaak afgevraagd waarom deze mensen toen niet zijn gearresteerd. Vele Flakkeeënaars hebben immers door toedoen van deze mensen het leven gelaten. Vele malen heb ik mijn vrouw verteld dat ik dat toen heb gezien.
Tot mijn grote verbazing zag ik in Eilanden-Nieuws de foto van dat historische moment waarvan ik als kleine jongen getuige was. Heel de fotograaf heb ik toen niet gezien, maar ik sta wel op die foto. Achteraf denk ik nu dat Boomsma die foto gemaakt zal hebben, maar zeker weten doe ik dat niet. Na die gebeurtenis ben ik naar de Eendrachtstraat gewandeld, waar ik de maaltijd heb gebruikt bij een oom en tante..."
Henk Haftka