Spanningen in het Midden-Oosten
De laatste tijd lopen de spanningen in het Midden-Oosten behoorlijk op. Recent heeft Iran, via Syrië, raketten afgeschoten op Israël. Het land weet dat Israël dit niet onbeantwoord zal laten. Ook rond de Gazastrook zijn er de nodige problemen. Verder is er de verplaatsing van de ambassade van de Verenigde Staten naar Jeruzalem. Een zaak die door sommigen zeer hoog wordt opgenomen. Hoe moeten we de spanningen in die wereld bezien?
In de eerste plaats is het belangrijk om goed te beseffen dat het niet alleen gaat om spanning tussen Israël en de andere landen. Binnen de islamitische wereld zijn ook onderling grote verschillen. De spanning tussen Saudi-Arabië en Iran is mogelijk nog groter. In ieder geval was het opmerkelijk dat Saudi-Arabië instemming betuigde met de aanvallen van Israël. Ook is er in de diverse landen zelf veel aan de hand. Een land als Libië bijvoorbeeld, wordt verteerd door de onderlinge rivaliteit van allerlei groepen met moorddadige activiteiten. We moeten niet gek opkijken als daar een nieuwe IS naar de macht zal grijpen. De Arabische lente, waar de westerse media destijds zo verheven over hebben gerapporteerd, is veranderd in een koude en harde winter. Inmiddels wordt min of meer hardop gedacht dat het wellicht beter was geweest dan mannen als Gadaffi en Sadam gewoon gebleven waren. Er is niets ernstiger als een ordeloze chaos waarin het recht van de sterkte heerst. En dat is helaas de praktijk in delen van Libië, Syrië en Irak.
In de tweede plaats is het zaak om de media kritisch te volgen. We hebben de laatste tijd heel wat nieuwe begrippen geleerd. Fake news, framing en tal van andere zaken worden toegepast om de waarheid te verdraaien. Er gebeuren in het Midden-Oosten verschrikkelijke dingen. We behoeven alleen maar te wijzen op de strafrechtspraak in sommige landen. Handen worden afgehakt, mensen worden gegeseld, en tal van andere zaken zijn aan de orde van de dag. Maar je hoort er in de media weinig over. Ook zijn er aanslagen en moorddadigheden. Een mensenleven telt eigenlijk niet in veel landen in dat gebied. Maar de media zullen ons wel trakteren op allerlei verhalen over de verschrikkingen die Israël uitricht in dat gebied. Een gewonde of gedode Palestijn, liefst door een Israëlische soldaat, is wereldnieuws. Dat wordt breed in de kranten, liefst met foto's, neergezet. Maar wat er door Palestijnen allemaal wordt uitgehaald komt veel minder in beeld. Om maar te zwijgen over die Palestijnen die best tevreden zijn met het bestuur van Israël over die gebieden. Want in Israël kun je tenminste wonen en leven, iets wat voor veel Palestijns gebied zeer de vraag is. Kortom, wantrouw de Nederlandse en Europese media als het gaat over Israël. Gelukkig kunnen we terecht bij Amerikaanse kranten en via internet kunnen we de informatie ook halen uit de Jeruzalem Post. Wie wil weten wat er echt aan de hand is, doet er wijs aan die bronnen te raadplegen.
In de derde plaats is ook de godsdienstige factor van groot belang. In het Midden-Oosten komt een aantal grote wereldgodsdiensten samen. Religie is wat mensen ten diepste beweegt. We moeten nooit neerkijken op mensen vanwege hun religie. Wel moeten en mogen we weten dat de Heere alles bestuurt. Jeruzalem blijft een lastige steen. Vanuit de Bijbel weten we dat er ernstige dingen kunnen gebeuren. Ook de geschiedenis heeft dat wel geleerd. Laten we echter ook niet vergeten dat God de geschiedenis leidt. Dwars door alle verschrikkingen heen bereikt God Zijn doel. We lezen in de Bijbel dat geheel Israël zal zalig worden. Laten we hopen en bidden dat de 'beminden om der vaderen wil' tot de erkenning mogen komen dat Jezus de Messias is. Dat zou leven uit de doden betekenen.
Ds. W. Visscher