Jongeren en Dodenherdenking & Bevrijdingsdag
Deze dagen staat Nederland weer stil op vier en vijf mei bij respectievelijk de Dodenherdenking en Bevrijdingsdag. Op de eerste dag worden alle oorlogsslachtoffers en omgekomenen na het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog herdacht, op de dag erna wordt de dag van de bevrijding van Nederland in mei 1945 gevierd. Drie jongeren over hun belevenissen en ervaringen.
Marjolijn van der Maas (20): "Indrukwekkend om mee te maken''
"Nog zoveel jaar na de Tweede Wereldoorlog worden de slachtoffers daarvan elk jaar opnieuw herdacht. Dit vind ik een ontzettend mooie gedachte: we mogen deze mensen namelijk nooit vergeten. Zij hebben gevochten voor ons land en soms zelfs hun leven ervoor gegeven. De twee minuten stilte voor de slachtoffers vind ik indrukwekkend om mee te maken. Ik sta dan tijdens deze twee minuten ook echt stil bij de Tweede Wereldoorlog, en bedenk wat de slachtoffers allemaal wel niet hebben meegemaakt. Geweldig is het om te zien dat er niet alleen in de grote steden, maar ook in de kleine dorpen aandacht aan deze dag wordt besteed. Zelf ben ik een aantal keer naar een herdenking geweest, en het is dan altijd weer mooi om te zien hoe respectvol deze mensen worden herdacht. De herdenking is iets wat wordt meegegeven van generatie op generatie. Je merkt nog altijd dat er veel mensen naar de herdenkingen komen. Mooi om te zien dat deze dag echt leeft bij de bevolking. En het is dan niet alleen de oudere generatie die herdenkt, het is ook prachtig om te zien hoeveel jongeren er altijd bij zijn. Naast de herdenking op 4 mei is het de dag erna Bevrijdingsdag. Aan de ene kant goed om dit te kunnen vieren, aan de andere kant heeft het ook iets treurigs dat deze dagen zo dicht bij elkaar liggen. De ene dag herdenk je de slachtoffers, de andere dag vier je de bevrijding.
Hoe vaak denk jij aan je vrijheid? Om eerlijk te zijn, ik sta er niet vaak bij stil. Maar als je er dan wel over nadenkt merk je dat wij heel veel vrijheid hebben in dit land. Wat er moest gebeuren om dat te bereiken mogen wij nooit vergeten. Sta jij 4 mei ook stil bij onze slachtoffers, en vier je op 5 mei de vrijheid mee?''
Martijn Verwijs (18): "Weinig jongeren die bij dit onderwerp stilstaan''
"De Tweede Wereldoorlog is een zwarte bladzijde in de geschiedenis van Nederland. De vrijheid werd Nederland ontnomen. Je weet pas wat vrijheid is als je zonder vrijheid hebt geleefd. Daarom moet je stilstaan en bedenken wat vrijheid voor jou betekent. Op 4 mei worden zowel burgers als militairen herdacht die sinds het begin van de Tweede Wereldoorlog door oorlogsgeweld om het leven zijn gekomen.
Ieder jaar staan we daarbij stil. We staan stil om mensen te herdenken. Voor ons twee minuten, voor anderen vijf jaar leven onder een tirannie. Hun vrijheid werd afgenomen. Ik kan niet beseffen hoe het in die tijd geweest is. Daarom is het belangrijk om de boodschap door te geven aan de volgende generatie. Juist dat is zo belangrijk: de volgende generaties het besef van vrijheid meegeven. Vrijheid is een open ruimte. Vrijheid is een ruimte waarin een kind zich kan vormen tot wie hij mag zijn. Vrijheid is een vorm van uiting van religie, wederzijds respect, ras, identiteit of idee. Vrijheid is een plek waar niemand zich onderdrukt voelt door een ander.
Voor mij persoonlijk is vrijheid niet iets waar ik altijd bij stilsta. Daarom vind ik twee minuten stil een goed moment om te beseffen hoe belangrijk die vrijheid is. Het is belangrijk dat je dit niet alleen tijdens de twee minuten beseft, maar ook in het dagelijks leven. In mijn leeftijdscategorie merk ik dat er weinig jongeren bij dit onderwerp stilstaan. Daarom is het belangrijk dat dit onderwerp ook in het onderwijs wordt behandeld. Hierdoor leren jongeren veel over de geschiedenis van Nederland en geef je aan hen mee hoe het allemaal is gelopen in die tijd.''
Hannah Struik (20): "Gezien wat vrijheid inhoudt toen ik in Israël was''
"Hoewel ik zelf niet altijd de Dodenherdenking bezoek, vind ik het wel een mooi moment om met een groep mensen samen stil te zijn. Inmiddels is de maatschappij veranderd en is alles veel drukker geworden, maar juist daarom is het mooi om twee minuten stil te zijn. Respect voor het gezag mag dan verwaterd zijn en waarden en normen zijn veranderd, toch zijn die twee minuten een blijvende factor. Dat terwijl er nu twee generaties zijn die de oorlog zelf niet in levende lijve hebben ervaren.
Dit jaar zing ik mee in een herdenkingsconcert van de Christelijke Hogeschool in Ede, waar we Engelse koorliederen zingen. Eén daarvan is 'Even when He is silent'. Dit lied is gebaseerd op een tekst die is gevonden op de muur van een concentratiekamp. Dat heeft iemand opgeschreven die ontzettend veel heeft meegemaakt, maar toch een diep vertrouwen had in God. Na het zingen in de oude kerk van Ede lopen we naar het herdenkingsmonument in de buurt.
Ik denk dat veel leeftijdsgenoten het wel ongeveer op dezelfde manier ervaren en op de beide dagen over vrijheid nadenken. Wat vrijheid inhoudt, heb ik gezien toen ik pasgeleden in Israël was. Daar lopen overal militairen, rollen er tanks en staan er op verschillende plaatsen monumentjes die herinneren aan de gepleegde aanslagen. Toen we een kameelrit maakten in de Negev-woestijn, vroeg ik aan een jongen die de kameel meevoerde dat hij het zeker wel cool vond dat hij in Israël woonde. Tot mijn verrassing antwoorde hij dat het ook veel gedoe gaf. Je moet altijd op je hoede zijn, en er zit altijd dreiging in de lucht. Hier op Flakkee vieren we niet echt Bevrijdingsdag, omdat er volgens mij niet echt wat georganiseerd wordt op het eiland. Wel hangen we natuurlijk de vlag uit. Het is goed om de vrijheid te (blijven) vieren.''
