Samen het eiland een duurzaam paradijs maken
MIDDELHARNIS - Beiden zijn vandaag met de elektrische auto naar hun werk op het gemeentehuis gekomen. Allebei hebben ze iets met duurzaamheid en zijn jong en enthousiast. Het zijn nieuwe beleidsadviseurs duurzaamheid Simon van de Beek en Esther Slegh. Wat drijft hen? Een interview.
Tekst en foto's: Erwin Guijt
Wat verstaan jullie onder het begrip duurzaamheid?
Esther: "Zo met onze aarde en elkaar omgaan dat wanneer we deze aarde verlaten we deze beter achterlaten dan deze was. Eerst was dat ook gebruikelijk. Voor de Industriële Revolutie waren mensen totaal afhankelijk van natuurlijke reserves. Mensen die toen leefden, stemden hun leven af op natuur. Sinds de Industriële Revolutie is niet meer de natuur leidend, maar zijn wij dat.''
Simon: "Ik zie duurzaamheid als leven op een manier die de volgende generaties niet schaadt. Klimaatverandering zie ik als een gevaar van de toekomst. Als we geen maatregelen nemen, zullen we ook in Nederland steeds vaker overlast ondervinden van het klimaat. Denk aan overmatige neerslag en stijging van de zeespiegel.''
Wat hebben jullie zelf met duurzaamheid?
Simon: ''Een halfjaar voor mijn afstuderen tot organisatiepsycholoog zag ik een klimaatcollege waar ik behoorlijk van schrok. Toen besefte ik dat ik iets moest doen met het thema duurzaamheid & klimaat.'' Met een glimlach: "Nog voordat ik afstudeerde wist ik dat ik een route zou nemen die niet overeenkwam met die van studiegenoten. Daarna heb ik anderhalf jaar voor een verduurzamer van gebouwen gewerkt. Toen werd ik getrokken door de plannen en ambities van de gemeente Goeree-Overflakkee aangaande duurzaamheid en daar wilde én wil ik me graag voor inzetten.''
Esther: "Ik ben een boerendochter. In het boerenleven merkte ik heel diep dat wij mensen leven bij de gratie van de natuur. Daarnaast ben ik opgeleid als landschapsontwerper, waarbij je leert denken in processen en welke gevolgen iets heeft op de langere termijn. Toen ik me net als Simon verdiepte in het onderwerp duurzaamheid ben ik enorm geschrokken. Mijn kwartje viel in 2010 toen ik het boek 'de laatste generatie' van Fred Pearce las. Hij zet alle klimaatonderzoek in gewonemensentaal op een rijtje. Conclusie: wij zijn de laatste generatie die leeft in een relatief vriendelijk klimaat. Ook bij mijn werk ging het steeds meer over duurzaamheid en klimaat. Toen vervolgens een vacature voorbij kwam bij koplopergemeente op het gebied van duurzaamheid Goeree-Overflakkee, was de keuze snel gemaakt."
Wat doen jullie zelf aan duurzaamheid?
Esther: "Nu woon ik nog in een oud, tochtig huis. Maar intussen is er een nieuw huis gekocht en dat zijn we aan het verbouwen. Dit wordt uiteindelijk helemaal autarkisch; zo hebben we een eigen moestuin. In de stad heb ik zelfs kippen op het balkon gehad. Daarnaast houd ik bijen. En wat misschien ook nog wel interessant is om te vertellen, is dat ik één jaar heb geprobeerd alle plastic verpakkingen te mijden. Maar zooo, dat is moeilijk. Je koopt dan al snel veel lokaal, bij de plaatselijke groenteboer. Daar vind je weinig tot geen plastic verpakkingen.''
Simon: "Ik ben op de gebieden vervoer, voeding, energie, kledingkeuze en maatschappelijke actie actief op het gebied van duurzaamheid. Zo rijd ik elektrisch en eet ik vegetarisch. Als derde koop ik zelf duurzame energie in, iets wat overigens heel makkelijk te doen is. Op het gebied van kledingkeuze koop ik vooral producten van biologische materialen en probeer ik ook te letten op de arbeidsomstandigheden in het land waar de kleding vandaan komt. Maar dat is best moeilijk. Tot slot op het gebied van maatschappelijke actie: ik probeer ook andere mensen aan te zetten tot verduurzaming. Zo ben ik bijvoorbeeld betrokken bij Follow-This, een initiatief om Shell te verduurzamen.''
Zien jullie ook een schaduwzijde aan duurzaamheid?
Esther: "Duurzaamheid moet niet alleen onder relatief hoogopgeleide mensen met veel zekerheden blijven hangen. Anders dreigt het een beetje een speeltje van de rijken te worden. Juist ook die groep die het investeringsvermogen mist moet er bij worden betrokken.''
Simon: "Interessante vraag. Duurzaamheid heeft natuurlijk wel consequenties. Neem bijvoorbeeld vliegen. Dat is niet erg duurzaam, dus dat kan in de toekomst duurder worden. Nu kun je voor vier tientjes retour naar Barcelona. Waarschijnlijk moeten we in de toekomst minder ver óf op een andere manier op vakantie gaan. Daar staat dan wel weer tegenover dat je er schonere lucht voor terug krijgt. De grootste uitdaging is de psychologische verandering; veranderingen doen pijn. Dat zie ik dan ook als de uitdaging van de toekomst.''
Volgens sommige mensen is het allemaal maar een druppel op de gloeiende plaat. Hoe kijken jullie daar tegen aan?
Simon: "Dat vind ik wat cynisch. Als iedereen zijn bijdrage levert, is het totaal 100%. Nederland is misschien een klein land, maar het is wel een van de meest concurrerende economieën op deze planeet. Daarnaast zijn we de tweede agrarische exporteur ter wereld. Wat ik wil zeggen is dat klein niet wil zeggen: krachteloos.''
Esther: "Ik vind het vooral een excuus om jezelf onmachtig te maken. Dat is iets te makkelijk. Wat ik denk is dat mensen de kracht van het goede voorbeeld onderschatten. Daarnaast, wie het kleine niet eert…''
Hoe zien jullie de (al dan niet duurzame) toekomst?
Simon: "Ik hoop natuurlijk op een wereld met schone energie, en eigenlijk een wereld die in ieder facet schoon is. Daarnaast ook meer bewustzijn bij mensen. Wel ben ik bang dat we rekening moeten houden met meer natuurrampen en klimaatvluchtelingen.''
Esther: "Ik verwacht een sterke herwaardering van het achterland en dat voorzieningen die nu centraal georganiseerd zijn, zoals bijvoorbeeld energieproductie, warmteproductie en afvalwaterzuivering, vaker lokaal georganiseerd worden.''
En specifiek voor het eiland?
Simon: "In samenwerking met de inwoners het eiland een duurzaam paradijs maken.''
Esther: "En zorgen dat iedereen daar enthousiast over wordt. We maken er een eilandelijk feestje van.''
