Waar coke is, is vuur
De eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat ik met drugsgebruik geen (persoonlijke) ervaring heb. Maar waarom zou ik ook? Met mij gaat alles goed. Vroeger hoorde ik wel eens dat er hier en daar op het eiland gedeald werd. Die plekken meed ik dan ook als de pest. Ik weet niet zeker of het daar ook echt gebeurde, maar waar coke is, is vuur.
Je hoort wel eens dat groepsdruk een rol speelt in het aan de drugs geraken. Logisch. Als je iemand 'joint' die regelmatig paddenstoelen staat te paffen, is de kans aanwezig dat je vroeg of laat zelf ook eens voor de verleiding valt. Tenslotte kleven er volgens sommige gebruikers best voordelen aan. Zo wordt je er heerlijk ontspannen door en kun je alles (lees: de ophopende problemen) van je af laten glijden. Toch zou ik er niet teveel haasjt mee hebben om drugs te proberen. Feit is dat drugs gewoon enorm verslavend is en dat de problemen die je probeerde te vergeten later nog in volle hevigheid terugkomen. De problemen worden er niet door opgelost, integendeel, je hebt er zo weer een flink probleem bij. Wie het onderste uit de cannabis wil, krijgt het deksel op z'n neus. Of een coffeeshop op het eiland een goed idee is, dat wiet ik nog zo net maar niet. Om niet meteen te zeggen dat het een bijster slecht idee is. Tegenargumenten zijn er genoeg. Hangjongeren, drugstoerisme, overlast, etc. etc. Bovendien geef je als gemeente ook een signaal af; dat je het blijkbaar normaal vindt en zelfs (al dan niet oogluikend) toestaat. Begin er dus niet aan, je zal nog een zware (water)pijp roken.