Goede Vrijdag
Onlangs stond in het Reformatorisch Dagblad een krachtig pleidooi voor meer aandacht voor Goede Vrijdag. In sommige kerken wordt op die dag tweemaal dienst gehouden en bovendien is de sterfdag van de Heere Jezus één van de belangrijke gebeurtenissen in de Schrift. Door Zijn sterven heeft de Heere voor de zonde betaald en Gods recht verheerlijkt. Laat ik over het belang van deze dag van herinnering een aantal opmerkingen maken.
In de eerste plaats moeten we natuurlijk het belang van het sterven van Christus voortdurend benadrukken. De zonde is zeer ernstig en betekent dat mensen schuld hebben voor God. De schuld van de zonde kan alleen worden weggenomen als aan het recht van God is voldaan. Christus heeft door Zijn dood betaald voor de zonde. Met de kruisdood bevinden we ons dus in het hart van het Evangelie van de verzoening door voldoening. Zonder een waar geloof in de gekruisigde Christus zal er nooit iemand behouden worden. Het is belangrijk om deze zaken te onderstrepen. Er zijn genoeg verkeerde gedachten over het kruislijden van de Heere in omloop. Dat we dus lijdensweken hebben en dat we op Goede Vrijdag samenkomen is noodzakelijk. We kunnen niet genoeg bij deze dingen stil staan. Belangrijk is bovendien dat deze zaken voor ons persoonlijk gaan wegen. Alleen door een waar geloof in de gekruisigde Christus staan we recht voor God. De Schrift tekent ons een lijn van de eerste Adam, die gevallen is, naar de tweede Adam, de voor de zonde heeft betaald. Vandaar dat Goede Vrijdag de betaaldag is voor de kerk.
In de tweede plaats moeten we echter ook onderstrepen dat de christelijke kerk eigenlijk maar één bijzondere dag heeft. We horen in de zedelijke wet (de tien geboden) dat we de rustdag moeten gedenken. Weliswaar houden wij de rustdag niet meer op de laatste dag der week, maar op de dag van de opstanding van Christus uit de doden, de eerste dag der week. De christelijke kerk heeft echter een feestdag. Elke week mogen we samenkomen om Gods heilsboodschap te overdenken. En vanuit de rustdag gaat er een boodschap naar alle dagen van de week. Het is de bedoeling dat we op de rustdag voedsel meekrijgen voor de hele week. Vanuit de rustdag behoort, aldus de Catechismus, ons hele leven gestempeld te worden. Eigenlijk moeten we elke dag Goede Vrijdag houden. Keer op keer moeten we onszelf maar de vraag stellen of we voor God kunnen verschijnen. Dat zal alleen kunnen als we gewassen zijn in het bloed van Christus. Daarom is één dag in het jaar wel erg weinig om de verzoening door voldoening te overdenken. Het is de rustdag die God ons heeft gegeven. Laten we die dag daarom vooral en in de eerste plaats getrouw en naar Gods inzetting gebruiken. Overigens hebben we deze dag niet ontvangen om te luieren, maar om te wijden aan de dienst van de Heere. Het gebod leert ons dat we de rustdag moeten gedenken en heiligen. Wat een zegen trouwens dat we nog een rustdag hebben.
Tenslotte nog een derde overweging. Ik zou niet graag zien dat we Goede Vrijdag als bijzondere dag zouden verliezen. Wel moeten we met allerlei bijzondere dagen voorzichtig zijn. Ik herinner me nog uit mijn jeugd dat in de Roomse kerk, die niet ver van ons huis verwijderd was, allerlei dagen werden onderhouden. Mijn ouders echter onderstreepten voortdurend het belang van de wekelijkse rustdag. En het is een voluit Reformatorische gedachte om toch vooral de rustdag te onderhouden. Uiteraard geen kwaad woord over Goede Vrijdag, maar voor een oprecht christen is de dag van de opstanding van Christus de ware feestdag. Die dag moeten we vooral trouw onderhouden, opdat we hier in dit leven de eeuwige sabbat zullen aanvangen.