Verkiezingen
Op woensdag 21 maart 2018 zijn er verkiezingen voor de gemeenteraad gehouden. Inmiddels zijn de uitslagen bekend en is er al veel over geschreven. De lokale partijen hebben vooral gewonnen en ook een partij als GroenLinks had de wind behoorlijk in de zeilen. In Amsterdam is deze partij het grootste geworden. Er zijn een aantal opmerkelijke dingen die bij deze verkiezingen van belang zijn.
In de eerste plaats blijkt uit alles dat Nederland inmiddels een seculier land is geworden. Weliswaar is op Goeree-Overflakkee de SGP nog de grootste partij, maar het aantal gemeenten waar christelijke partijen de meerderheid hebben is gedaald tot ongeveer 30. Een tendens die we reeds langer kunnen zien in de samenleving is ook waarneembaar in de politiek. De Bijbelse beginselen worden meer en meer terzijde geschoven en ons land is in 50 jaar tijd van een min of meer christelijk land veranderd in een seculier en liberaal land. Bij elke verkiezing wordt dit weer opnieuw bevestigd. Deze ontwikkeling stelt ons voor grote en moeilijke vragen. Ons land immers verandert snel van karakter en hoe we daarop moeten reageren is een lastige vraag. De verandering van de zondag bijvoorbeeld doordat de winkels meer en meer open gaan stelt ons voor hele lastige vragen. In ieder geval zijn er geen vanzelfsprekendheden meer. Zaken als zondagsrust, abortus, euthanasie, zelfgekozen dood en tal van andere zaken worden steeds meer gewoon goed in onze samenleving. En dat geeft natuurlijk de nodige zorgen voor de toekomst. De ouders van een 19-jarige dochter kunnen daar volop over meepraten.
In de tweede plaats blijkt ook dat de grote middenpartijen zoals VVD, PvdA en CDA steeds verder terrein verliezen. De VVD blijft min of meer gelijk en het CDA ook wel, maar vooral de PvdA krijgt harde klappen. Het zijn deze middenpartijen die in de achterliggende halve eeuw van groot belang zijn geweest voor onze samenleving. Wij leven in een land waar we door middel van coalities regeringen moeten vormen. Samenwerking is erg belangrijk en het is buitengewoon fundamenteel dat partijen ook tot samenwerking bereid zijn. Doordat de kiezers steeds meer stemmen op de partijen van uitersten wordt de bestuurbaarheid van ons land natuurlijk een stuk ingewikkelder. Er zijn allerlei randpartijen die steeds nadrukkelijker de aandacht op zich vestigen. En dat is voor de stabiliteit en de maatschappelijke verhoudingen geen goede zaak. Wat dat betreft kunnen we wel met een beetje jaloersheid kijken naar Duitsland, waar mevrouw Merkel voor de vierde keer bondskanselier is geworden.
In de derde plaats hebben allerlei lokale partijen het erg goed gedaan. Ruim 30% van de stemmen is naar lokale partijen gegaan. Het meest opvallende was wel de opkomst van groep De Mos in Den Haag. Dit voormalig PVV-kamerlid heeft inmiddels een fractie met acht leden in de Haagse gemeenteraad. Ruim 25.000 mensen hebben op hem gestemd. En dat heeft ons wel wat te zeggen. De groep De Mos heeft in de achterliggende periode vooral veel werk gemaakt van allerlei concrete noden en zorgen die er in een gemeente voorkomen. Kennelijk is dat nogal aangeslagen bij de Haagse bevolking. Het is in ieder geval een aanwijzing voor de komende tijd. Politici en leden van de gemeenteraad zullen zich meer nog dan voorheen moeten oriënteren op wat er nu precies gaande is in de samenleving. De burger wil dat de politiek er is om zijn problemen op te lossen. Op zichzelf is dat natuurlijk niet verkeerd. Aan de andere kant is het echter wel nodig dat de politiek niet van het ene akkefietje naar het andere akkefietje rent. Besturen betekent ook verantwoordelijkheid nemen voor grote zaken.
Er is in ons land heel wat gaande. In de samenleving, in de kerk en ook in de politiek zijn er voortdurend verschuivende panelen. Laten we hopen en bidden dat er nog ruimte mag blijven om de Heere te dienen naar Zijn Woord.
Ds. W. Visscher