We zullen ze missen
Het werd langzamerhand een vertrouwd gezicht in het dorp en op de wegen: de billboards van de politieke partijen. Waarschijnlijk worden ze één dezer dagen opgeruimd of misschien zijn ze in het kader van de duurzaamheid vervaardigd van een materiaal dat zelf voor destructie zorgt. Maar hoe dan ook: we zullen ze missen. Het was de laatste weken een vertrouwd gevoel, want als een soort big brothers en een enkele sister, keek een aantal lijsttrekkers je heel geruststellend aan. Je kreeg zo ongeveer het gevoel van 'toen' "ga maar rustig slapen…" en dat hebben we dan maar gedaan.
"Zou dat nu helpen die borden?" vroeg iemand aan me. Ik wist niet zo goed het antwoord, maar sinds woensdagavond weet ik het: het helpt wel degelijk, want - ik noem maar een voorbeeld - wie kende nu Johan de Vos in het westen van het eiland? Nu blijkt dat zijn partij een dikke 400 kiezers uit die richting wist te trekken. Waarschijnlijk het resultaat van het veelvuldig gebruik van de billboards. Andere, nog langer gevestigde partijen, hebben een 'natuurlijke' eiland-brede achterban maar voor een lokale partij is dat nog even aanpoten en een aantal is dat gelukt. Ik zeg 'houden zo'. Partijen blijf bekend en dan de komende vier jaar natuurlijk niet door meer dan levensgrote foto's. Maar gewoon door er fysiek te zijn. Zorg dat jullie wethouders goed geïnstrueerd worden en hou ze nu en dan in de gaten, maar laat vooral allemaal jullie gezichten eilandbreed zien. Ga de boer op. Dat was volgens mij oorspronkelijk de bedoeling van het dualisme. Als iemand nog weet wat dat betekent. Frisse lucht is prima voor een helder brein en blik. Misschien hoeft er dan bij de volgende verkiezing niemand 'afgerekend' te worden op in de vergaderzalen gemaakte keuzes. Dan zullen we jullie hoofden toch niet missen.