Sterven
Euthanasie is in onze samenleving helaas een vrij gewoon verschijnsel geworden. Langzamerhand beseffen de meeste mensen ten diepste niet meer wat sterven eigenlijk betekent. Helaas ook in de kerk kom je meer en meer de gedachte tegen dat een mens nu eenmaal moet sterven en dat het mooi is als je een hoge leeftijd mag bereiken. Sterven wordt dan min of meer een onderdeel van het leven. Het is die gedachte die vanuit de Bijbel krachtig moet worden bestreden. Sterven is heel aangrijpend en laten we daar eens een paar dingen over opschrijven.
Sterven is geen natuurlijk verschijnsel. Dat wil de moderne wetenschap ons laten geloven, maar in de Schrift is sterven een gevolg van de zonde. Sterven is door de zonde in de wereld gekomen. Dat mensen deze wereld verlaten, heeft alles te maken met Gods oordeel over onze zonden. In dat licht heeft sterven een hele diepe betekenis. Het wijst op de ontwrichting in de schepping. Zo heeft God Zijn schepping niet bedoeld. We lezen daarom ook niet voor niets in de Bijbel dat de hele schepping zucht en aan de ijdelheid is onderworpen. Het is belangrijk om voortdurend dood, sterven en zonde bij elkaar te houden. Op de bodem van alle vragen ligt der wereld zondeschuld. Waren er geen zonden, dan waren er ook geen kerkhoven. Keer op keer worden we dus bij sterven bepaald bij de verwoestende gevolgen van de zonde. De zonde is de ontwrichtende macht in deze wereld. We doen er goed aan om dat steeds voor ogen te houden.
Sterven is ook een zaak die ons allen raakt. Kijk, we kunnen denken dat we nog heel lang zullen leven. Sommige mensen doen ook net alsof ze nooit zullen sterven. Dat is één van de listen van satan in deze welvarende wereld. Wij zijn verkocht aan allerlei aards goed en daarom is er eigenlijk voor sterven, eeuwigheid en het toekomende leven geen plaats. Het zit in onze cultuur om veel gewicht te hechten aan de aardse zaken. De Bijbel echter wijst voortdurend op de eeuwige zaken. Deze wereld gaat voorbij, maar die de wil van God doet, die blijft in der eeuwigheid. Niemand heeft zoveel over oordeel, sterven en zonde gesproken als de Heere Jezus. In de Bergrede benadrukt Hij de ernst van het leven en de noodzaak om het koninkrijk van God te zoeken. Laten we dus het gewicht van de eeuwigheid niet wegduwen in ons leven. Helaas, er is een denken en beleven waarbij heel weinig plaats is voor de eeuwige dingen. We komen het ook in de kerk vaak tegen. Laten we daar tegen waarschuwen. Het leven is een damp en de dood wenkt ieder uur.
Sterven is ook een beslissing. Sterven is de ontmoeting met God. God zal ieder mens oordelen, nadat hij of zij heeft gedaan. Laten we over dat oordeel van God geen geringe gedachten hebben. De Heere Jezus heeft er in Mattheus 25 heel nadrukkelijk over gesproken. De mens gaat naar zijn eeuwig huis. En we weten vanuit de Schrift dat er twee bestemmingen zijn. Velen zullen ten dien dage zeggen: 'Hebben wij niet in Uw Naam geprofeteerd?' Maar de Heere zal tot hen zeggen: 'Ik heb u nooit gekend'. Dat is een diepingrijpende gedachte waar de Schrift ons voor waarschuwt. Laten we onszelf niet bedriegen voor de eeuwigheid. Aan de andere kant zullen allen die door een waar geloof met Christus verbonden zijn, eeuwig Thuis komen. We geloven in het Vaderhuis met zijn velen woningen. Dat Vaderhuis hebben Gods kinderen niet verdiend. Het is verdiend door Christus en daarom die toekomst zeker. Er is een eeuwige rust die er overblijft voor het volk van God. God heeft dat beloofd en de kerk leeft op de belofte van God. Paulus zegt dat wij roemen in de hoop der heerlijkheid Gods (Rom. 5:2). Dat is echte toekomst.
Ds. W. Visscher