Je leven riskeren voor een selfie op een wolkenkrabber
De selfie, een trend die bedacht is in 2005 en een hit werd in Nederland sinds 2012. Een portret van jezelf om vervolgens te delen in de social media. Ik maak ook selfies. Niet om te delen, maar omdat het grappig is en je soms lekker gek kan doen zonder dat iemand daar last van heeft. Wat het nog leuker maakt, is dat je met meerdere mensen op de selfie gaat. Maar dan zitten we met een probleem: de reikwijdte van je arm. Je kan de arm immers niet uitschuiven. Daar was de markt als de kippen bij en ontwierp een selfiestick. Ik weet nog goed dat ik in een doldwaze bui in de stortregen al rennend naar de winkel ben gegaan om zo'n ding te kopen. Om vervolgens in de winkel te horen dat ze zijn uitverkocht. Ik moest afdruipen.
Mensen kunnen er een serieuze sport van maken. Sommigen riskeren hun leven voor de beste selfie vanaf een wolkenkrabber. Gelukkig doen de meesten het op een subtiele manier. Zoals zoveel mogelijk foto's verzamelen met BN'ers of politici. Ik kan begrijpen dat iemand het leuk vindt om met een bekend persoon op de foto te gaan. Leuk om te hebben, nog leuker om te delen. Maar mijn nuchtere verstand begint zich behoorlijk aan te dringen en roept: 'Wat moet je ermee!?' Net zoals afgelopen februari. Leonardo DiCaprio, acteur van onder andere de film 'Titanic' en milieuactivist, was in ons land om te spreken over zijn stichting die zich inzet voor klimaatbescherming. In een filmpje werd verteld dat er een ellenlange stoet was om met hem op de foto te gaan. En dat was zeker niet 'het gewone volk', maar BN'ers stonden in de rij. Er zaten zelfs mensen tussen die helemaal hysterisch werden omdat ze Leo überhaupt hadden gezien. En dan sta ik perplex van verbazing. Daar kan ik nul komma nul begrip voor opbrengen. Nu niet, dan niet, nooit niet.