Het probleem zit hier niet in de technologie
Toen ik op de middelbare school zat, kreeg je nog zo'n gele cijferkaart mee naar huis, die je ondertekend in moest leveren en als je je cijfers wilde zien, kon je inloggen op web.csgpm.nl. Maar in de afgelopen jaren is dat natuurlijk veel meer gestroomlijnd en heeft iedereen gewoon een smartphone met een app. En je ouders hebben ook gewoon een smartphone met een app. En met die app kunnen ze je cijfers in de gaten houden en krijgen ze een melding als je je ziek meldt. En daar hoeft natuurlijk niks mis mee te zijn, als er maar een balans is. Voor de ouders van Maximiliaan (die overigens op zichzelf woont) uit een artikel van de NOS, is die balans volgens mij nog een beetje onduidelijk: "Als ze zien dat ik me heb ziek gemeld, hangen ze aan de telefoon met de vraag waarom ik nou weer ziek was en vragen ze of ik morgen wel weer naar school ga." Tja, dan kun je een discussie starten over privacy, maar volgens mij ligt het probleem hier niet per se bij de mogelijkheden van de technologie, maar juist bij het vertrouwen van de ouders. Uiteraard maakt een automatische melding van iedere onvoldoende het 'probleem' wel heel erg zichtbaar, maar volgens mij valt dit in dezelfde categorie als van die gezinnen die constant hun locatie met elkaar delen. Omdat de optie er is, betekent dat niet dat je die ook verplicht moet gebruiken. De discussie over informatie delen hangt heel nauw samen met die over social media. Hoe veel is genoeg of te veel, en wat deel je wel en wat niet. In een maatschappij waar communicatie steeds gemakkelijker en toegankelijker wordt en we steeds meer inzicht krijgen in allerlei soorten data, zullen we goed na moeten denken over wat ons daadwerkelijk voordelen biedt en waar we alleen maar onze tijd aan verspillen zonder ons daadwerkelijk beter te voelen. En uiteraard geldt dat niet alleen voor kinderen, maar net zo goed voor de ouders.