Appelkruimel & Fris
PLAYER staat er met grote, gouden letters op de sweater. Het jochie dat de trui draagt is een jaar of acht, heeft een flinke bos blonde krullen en bekijkt de wereld met een verlegen blik. Hij ziet er niet uit als een vrouwenverslinder, het ventje is sowieso nog veel te jong om als Casanova door het leven te gaan.
Kleding is een handig middel om een boodschap te verkondigen. Een rompertje met 'Goeree-Overflakkee mijn eiland' is best wel duidelijk. Deze baby krijgt de liefde voor het eiland met de paplepel ingegoten. Maar veel vaker laten teksten op kleding mij in volledige verwarring achter.
Zaterdagmiddag zag ik een jonge, hippe gozer met een felgekleurde sweater aan. Er stond in grote letters TRUI op zijn borst. Eerst dacht ik even dat dit het verkooplabel was, waardoor je in de winkel weet dat het om een trui gaat. Daarna dacht ik aan een oudere vrouw die we altijd 'tante Trui' noemen, waarschijnlijk omdat ze zo heet, maar dat weet ik niet zeker. Vervolgens aan het schilderij met een pijp, waaronder de kunstenaar heeft geschreven 'Ceci n'est pas une pipe', oftewel: dit is geen pijp. Hoe langer ik erover nadenk, hoe minder ik begrijp van de boodschap 'TRUI'.
Als klap op de vuurpijl zie ik iemand met Appelkruimel & Fris op zijn trui. Best handig als je naar een restaurant gaat, een subtiel knikje is genoeg om je bestelling door te geven. Het is wachten op de eerste shirts waarop de bestelling voor de slager staat voorgedrukt: 'Twee ons mager gehakt & hele kalkoen'