Salafist
In Rotterdam is ophef ontstaan omdat burgemeester Aboutaleb heeft gezegd dat iedere moslim ook een beetje salafist of jihadist is. Onmiddellijk kwamen er in de media berichten dat deze burgemeester hele erge dingen zou hebben gezegd. Als belijdend moslim en burgemeester moet hij kennelijk oppassen over wat hij wel of niet kan zeggen. Het waren overigens de seculiere partijen die de staf over dergelijke uitspraken braken. Maar zijn het nu zulke vreemde en rare uitspraken? Begrijpen veel mensen in ons land eigenlijk nog wel wat religie is? Persoonlijk zou ik graag zien dat alle winkels in ons land op zondag dicht gaan. Ben ik over een jaar of wat ook een radicaal, als ik de overheid oproep om hier ernst mee te maken? Laat ik enkele dingen rond de uitspraken van Aboutaleb eens uitschrijven.
In de eerste plaats is de islam voor mij een verkeerde godsdienst. Als christen zie ik met bewogenheid om naar mijn islamitische medeburgers. Ik hoop dat ooit de tijd zal aanbreken dat de moslims zich massaal tot Christus zullen bekeren en alle behoud alleen van Hem zullen verwachten. Bovendien wil ik alle terreur, zeker op het punt van de religie, hartgrondig verwerpen. De Bijbel leert ons dat God Zijn rijk niet bouwt door aards geweld, maar door Zijn Geest. Christenen mogen van het goede nieuws vertellen en er zelf naar leven. Dit getuigenis wil God gebruiken om mensen te raken. Daar kunnen we niet genoeg de nadruk op leggen.
In de tweede plaats hangen religie en levenswijze zeer nauw met elkaar samen. We kennen in dit land de scheiding van kerk en staat. De overheid moet zich niet bemoeien met de organisatie van de kerk en omgekeerd moet de kerk zich niet bemoeien met de organisatie van de staat. Dat zijn twee verschillende werelden. Dat wordt bedoeld met de scheiding tussen kerk en staat. We kennen in dit land echter niet de scheiding tussen leven en geloof. Dat kan ook helemaal niet. We kunnen niet ons geloof, wat de diepste dingen in ons leven raakt, thuis laten liggen. Het is niet zo dat ik in het publieke domein, op straat dus, een totaal ander mens ben dan in huis en in de kerk. Het is een rare gedachte om mensen in het openbaar hun geloof niet meer te gunnen. Juist in een land met godsdienstvrijheid moeten we erg oppassen dat we niet een nieuwe seculiere dictatuur krijgen, waarbij we de diepste dingen van ons leven niet meer publiek mogen zeggen. Laten we toch gewoon vinden dat de rustdag Gods dag is, het huwelijk een unieke relatie tussen één man en één vrouw, geld niet het hoogste doel is van het leven en er leven is na dit leven. Bovendien, laten we voluit en duidelijk zeggen en geloven dat er alleen behoud is door een waar geloof in Christus, de enige Zaligmaker.
In de derde plaats lijkt het mij ook van belang dat ieder, uiteraard zonder de wet te overtreden, deze vrijheid heeft. Aboutaleb is een moslim en daar komt hij voor uit. Daar kunnen we het mee oneens zijn, maar hij heeft de vrijheid, ook als burgemeester, om dat persoonlijk uit te spreken. Vanzelf moet hij niet oproepen tot terreur. Ook moet hij de ruimte voor anderen waarborgen, maar in onze samenleving heeft hij de vrijheid om zijn geloof, ook in de orthodoxe variant, uit te dragen. Anders komen we in een wereld terecht waarbij we niet meer eerlijk de diepste gronden van ons handelen mogen aangeven. Nogmaals, ik ben geen moslim, maar de vrijheid om dergelijke dingen te zeggen zonder aan te sporen tot geweld, is er in dit land. Juist orthodoxe christenen weten vanuit hun diepste bestaan hoe belangrijk dit is. Geloof en leefwijze horen bij elkaar. Dat is het gelijk van Aboutaleb, en daarin vallen we hem graag bij.
Ds. W. Visscher