Wie waren mijn voorouders?
Uitzoeken hoe je stamboom eruitziet. Wie je voorouders zijn. Veel mensen zijn er vele uren mee bezig en vinden soms de weg terug tot in de zestiende eeuw, soms zelfs tot in de middeleeuwen. In de tijd dat er nog geen internet was, moest je stad en land afreizen om in allerlei archieven gegevens te verzamelen. Dat is nu niet meer nodig. Maar: pas op met internet. Niet alles wat je op het wereldwijde web aan genealogische informatie vindt is betrouwbaar.
Door Kees van Rixoort
Wie genealogisch onderzoek gaat doen, moet allereerst kiezen. Wil ik een beeld krijgen van de voorouders van vaderskant of van vaders- én moederskant? Het tweede is uiteraard veel uitgebreider, en kost dus meer tijd. Een andere keus: wil ik alleen de namen en de geboorte- en sterfdata of wil ik ook de trouwdata, de woonplaats, het beroep en misschien nog wel andere gegevens erbij?
"In alle gevallen start je met jezelf en ga je terug naar de verste voorouder die je kunt vinden. Van daaruit ga je weer terug naar nu en neem je alle takken mee die van die verste voorouder afstammen", zegt Cor Hameeteman van het Genealogisch Centrum Goeree-Overflakkee.
Voor de jongste gegevens ben je aangewezen op informatie van de familie, trouwboekjes en de collectie familieadvertenties en rouwbrieven in het streekarchief. Want in Nederland zijn geboorteaktes pas na 100 jaar openbaar, huwelijksaktes na 75 jaar en overlijdensaktes na 50 jaar. Na die termijnen worden de aktes overgebracht naar archieven en zijn ze daar of op internet toegankelijk. Terug tot 1812, toen de burgerlijke stand begon in Nederland, kom je een heel eind. Via de site www.wiewaswie.nl is het meeste digitaal ontsloten.
Vóór 1812 hielden kerken geboortes en huwelijken bij in hun Doop-, Trouw- en Begraafboeken. De gegevens in Zuid-Holland zijn ook in te zien in het streekarchief in Middelharnis. Het gaat om informatie in de periode 1695-1811. Vóór 1695 moet je geluk hebben. De doopregistraties in Oude-Tonge en Dirksland gaan terug tot de zestiende eeuw. Er is in de loop der tijden veel verloren gegaan, bijvoorbeeld door brand. Ook zijn de archieven niet altijd even goed bijgehouden. "Als je van adel bent, kun je nog verder terugkomen", zegt Hameeteman.
"Genealogisch onderzoek is speurwerk, waar je veel aardigheid in kunt vinden. In het begin vind je veel, later ben je weleens een hele dag bezig om iets te vinden. Het is tijdrovend werk, zeker als je de data wilt aankleden met het verhaal: waar woonden ze, wat waren de beroepen… Je vindt soms wat in familiebijbels en je kunt ook zoeken in bijvoorbeeld rechterlijke en notariële archieven."
Wie een introductie in het genealogisch onderzoek wil krijgen, kan de cursus volgen, die op 8, 15 en 22 november wordt gegeven in de bibliotheek te Middelharnis.
<foto's>
Een stamreeks.
Een kwartierstaat.
