Even in de 'schoenen' staan van…
Bart, tijdens een kerkdienst.
'Ik snap het niet. Ik zie op het psalmenbord voor in de kerk, Catechismus 34 staan. Maar het is nu morgen. En de catechismuspreek doen we altijd in de avond. Hebben we nu wel of geen preek over de catechismus?'
'Daar komt een meneer naast mij zitten. Ik ruik dat hij aftershave op heeft. Ik word er een beetje misselijk van. Ik knijp af en toe mij neus open en dicht. Misschien helpt dit een beetje.'
'Wat gaat de organist nu doen. Het orgel gaat allemaal harder. En de mensen zingen ook al zo hard. Ik kan nu echt niet meer meezingen. Dit klinkt zo hard in mijn oren. Ik doe mijn handen maar voor mijn oren, dan hoor ik het niet zo goed'.
'De laatste tijd was ik steeds aan het zeuren in de kerk, wanneer ik nu een snoepje zou krijgen. Mama heeft vanmorgen met mij hier een afspraak over gemaakt. Zij heeft gezegd dat ik altijd na het zingen een snoepje zal krijgen. De ouderling heeft zojuist de '10 geboden' voorgelezen. Daarna zingen wij altijd een psalm. Ik zal nu wel een snoepje krijgen. Als ik klaar ben met zingen, fluister ik: 'Snoepje, mama'. Mama kijkt boos en zegt dat dit na het zingen van de volgende psalm is. Ik snap er nu niks meer van. En fluister wat harder: 'U had het beloofd!'. En ik pak haar tas.
Mama gaat nog bozer kijken. En ik word nu ook boos: 'Afspraak is afspraak'. Ik ga nu staan en kijk achterom. Ik zie de mevrouw achter mij heel boos kijken. Dat ziet er eigenlijk best wel leuk uit. Maar eigenlijk snap ik niet, waarom zij nu zo boos kijkt.'
Na deze kerkdienst komt Bart overprikkeld thuis. Wat zou Bart voor, tijdens en na de kerkdienst vanuit zijn autisme nodig hebben?