Nog 's fietse
Over fietsen hoef ie m'n eigelek niks te vertellene. Ik weet d'r haest alles van, want ik binne op'egroeid naest De Bokkies, de firma Van der Bok, die naest wasmechinen, kachels in alderlei potten in pannen, fietsen verkochte, in alderlei soorten in maeten, nieuwe in twêêde hans. Wiele weunende dan oak in 'Liej'ie (laantje) van de Bokkies' zôôas de Oudurpers dat noemende. 't Was 'n dôôdloapend weegje, 'n ziejtak van de Dirkdoenswegt. Uus adres was in m'n jonge jaeren dan oak: Dirkdoensweg A 332. Noe woordt dat al jaeren Duinkerkerweg, 'enoemd, naer de ouwe boerderieje Duunkèrke, die an de Dirksdoenswegt ligt. Ik weune d'r nog. Tussen uus huus in 't huus van de Bokkies lag 'n grôôt hof, ongeveer 70 meter lank. Dêêrlangs lag 'n lêêge (lage) iepehegge, tot an 't hoekie. As ie bie uus deur 'ziejraempie keek, ko j' toet an 't hoekie kieke.
Over m'n êêrste fiets hè 'k al al 's êêrder 'eschreve, 't was 'n twêêdehans meisjesfietsje, oak van De Bokkies, deur vaoder zelf op'eknapt in môôi zwart 'elakt. Intussen was ik dêêr uut'egroeid, dus most d'r wat aors komme. Noe hao m'n zuster 'n nieuwe fiets 'ekocht in dat kwam goewd goewd uut. Heur ouwen wier noe mien toebedêêld, mar deze daomesfiets was wêêr te grôôt. Mar gêên nôôd: geweun 't zael wat lêêger in houte blokken an de trappers. Bizonder was dat 't stuur beklêêd was mit zwart celluloid. Dêêr dee 'k stikjes ofpulke. Mit 'n brandglas, 'n ouwe lens van 'n zaklicht, ko j' dat in brand kriege. Op 'n geve moment was stuur kael in gieng 't roewste.
In 1950 gieng m'n oudste zuster nae d'r trouwen in d'n Oôstdiek weune. Vanwege de weuniengnôôd trokke ze in 'n lokaol van de ouwe openbaere school dêêr. 't Was 'n kitteg ènde van 't ouwerlek huus, 'n kilometer of drieje. We gienge dêêr netuurlek wel 's naer toe, op de fiets, zeker op d'r verjaerdag in augustus. Noe mo j' wete dat moewder eigelek niejt kon fietse. Ze was evenas vaoder van 1903. Ze besloot dat ze 't nog woe lêêre. Dan kon heur oak op de fiets naer d'n Oôstdiek. 'n Weeke van te voren begon ze 's aeves al te oefene, bie uus in 't Lie'ie van Bokkies. Vaoder hiew de fiets an de bagaoziedraeger vast in liejp op de klus mee. Moewder ree de hegge in bleef dêêr hange. 'Aekelienk, dat dee je d'r om! Je douwende mien d'r geweun in', riejp ze. 'Och mèns', riep vaoder, houd dan je stier rechte!' Was alles bie mekaore 'n komisch spektaekel. Op d'n ochtend van de verjaerdag reeje m'n naer d'n Oôstdiek, aok moewder, d'r knokkels wit van 't niepen in de handvatten. Och, d'r was toe haest nog gêên verkêêr.
Op m'n dertiejnde verjaerdag kreeg ik eindelek k 'n echte herefiets: 'n lichtgroewne Exelsior van de firma Stokvis in Vlaerdiengen. Hie was besteld uut de krante, De Rotterdammer. Van m'n jongste zuster kreeg ik d'r 'n kilometerteller bie, zôô'n tikdienk an de spêêken. Deze anschaf wier deur De Bokkies netuurlek niejt op pries 'esteld. De fiets heit nog jaeren toet genoegen diejnst 'edae.
Pau Heerschap