Herni Bakker: kleermaakster in Klein Parijs

Busana Wanita. In grote gele letters staat deze naam op een pandje aan de Straatdijk in Dirksland. Damesmode, dat is de vertaling van deze Indonesische aanduiding. Herni Bakker, die de kleermakerij al twaalf jaar runt, krijgt af en toe Indonesiërs over de vloer, die toevallig langslopen, Busana Wanita lezen en vol interesse de winkeldeur openen. Een Indonesische zaak, hier, in een Flakkees dorp? Het is haast niet te geloven.

Herni had eigenlijk heel andere plannen. "Ik had het idee om eten te maken en te verkopen. De echte Indonesische keuken. Maar dan krijg je te maken met allerlei regels, bijvoorbeeld op het gebied van hygiëne. Ook moet je eerst dure apparatuur kopen. En het eten dat je niet verkoopt weggooien, dat vind ik zonde", vertelt ze. Hoge verwachtingen over de verkoop van Indonesische gerechten, had ze ook niet, in een relatief klein dorp als Dirksland.

In de zaak aan de Straatdijk – in een ver verleden een gerenommeerde winkelstraat – staan dus geen fornuizen, potten en pannen. Wel meerdere naaimachines, stoffen en andere kleermakersattributen. Want toen plan A afviel, was plan B snel geboren: damesmode maken en repareren. Het werk dat Herni al deed in Indonesië.

"Dat was in mijn geboorteplaats: Bandung, het Parijs van Java. Daar heb ik ook mijn diploma gehaald om kleding te kunnen maken. Het zit in onze familie. Mijn opa en mijn moeder maakten ook kleding. Mijn broer maakte herenkleding, ik dameskleding", blikt Herni terug op de tijd dat ze haar werk nog in Bandung uitvoerde. Eén naaimachine verhuisde mee naar Nederland.

Er is wel een verschil met Busana Wanita anno 2017. In het Parijs van Java kwam er vooral nieuwe dameskleding uit haar handen, hier, in Klein Parijs op Goeree-Overflakkee, houdt ze zich vooral bezig met reparaties van dames-, heren- en kinderkleding. Toch is het maken van kleding in opdracht wel groeiend. Zo is Herni regelmatig in de weer voor het klederdrachtclubje rond Coby van Schelven.

Bruidsjurken

"Ik heb ook bruidsjurken en galajurken gemaakt", zegt ze. Uiteraard aan de hand van zelfgemaakte patronen. Geheel op maat van degene die de jurk gaat dragen. "Een bruidsjurk maken vind ik zo leuk. Het is voor een speciale dag en dat is zo mooi. Een sleep van tien meter? Geen probleem. Ik maak alles, ik zeg nooit nee." Volgens Herni is kleding laten maken doorgaans vrij duur, maar rekent zij vriendelijke prijzen.

Toen ze in 2005 begon was Busana Wanita niet meteen een groot succes. "Een beetje moeilijk", omschrijft de sympathieke kleermaakster de start in Dirksland. "Maar langzamerhand komen ze van het hele eiland naar mijn zaak. En ook uit Rotterdam. Het gaat van mond tot mond."

Wat ook een goede reclame is, zijn de jassen waarin Herni zelf rondloopt. "Af en toe, als het niet te druk is, maak ik iets voor mezelf. Mantels voor de winter, bijvoorbeeld, koop ik liever niet in een winkel. Ik maak ze zelf, van aparte stof en in een apart model. Kijk, deze is ook nog lekker warm. Op straat vragen mensen wel waar ik die jas gekocht heb. Nou, dan zeg ik dat ik hem zelf heb gemaakt. Goede reclame, ja."

Spijt van haar switch van Indonesische gerechten naar kleding maken en repareren, heeft Herni geen moment gehad. "Nee, hier eten verkopen is veel te moeilijk. In de grote stad zou het wel lukken, maar hier…" Nee, laat Herni maar jurken, mantels, rokken en blouses maken. En kledingreparaties uitvoeren.