Strôô?
Nêê, over deze twêê knappe daomes za 'k 't deze kêêr niejt hè. Ik weet gêênêêns wie 't binne. Over 't pak strôô wil 'k hè, want dat stôôt hier 'n bee'ie centraol. Wêêr hè ze 't voor nôôdig? Ik zou 't niejt wete, mar ik kan m'n eige d'r wel wat bie voorstelle. Noe zalle joele je eige ofvraege: wat ka j' noe schrieve over strôô? Dat vraege of in toe wel mêêr fans van m'n stikjes. Hoe kom ie d'r toch geregeld wêêr op? Ik zègge dan: 'Ik bin zelfs in staet om over 'n bloompot te schrievene!' Noe over strôô dus…
Noe hè'k al 's êêrder 'eschreve dat vaoder an negosie in kruujenierswaeten dee. Daernaest hao m'n 'n grôôt hof, van zô'n 2000 vierkante meter. Zôdoewnde was 'n in z'n vriejen tied oak nog 'n klein boertje. Zô hiew 'n hoewders, 'n vèrke in aok nog 'n geite. Voor die bêêsten was strôô nôdig. Dat kocht je nae d'n oest (oogst) van 'n boer. 't Vêrke in de geite krege ielke weeke schôôn strôô in 't kot. Vooral bie de geite was 't nôdig om 't geregeld te vervorsene, want as ie 'n vuule stal hè, dan smaekende de geitemelk hêêl stèrk. Moewder zei wel 's: 'Bie mènsen die niejt schôône op d'r geite binne, proof ie geweun d'n bok d'r nog an.
'Vaorder was t'r in hof genoeg te doewene. 't Was zandgrond tussen de hoagten. Dat wier in 't vroege voorjaer omme'espit of 'eploegd. Ik spreke hier van de jaeren vuuftig/zestig van d'n vorigen êêuw. Bie uus wier 't mêêstal eploegd. D'r kwam dan één van de jonges van de Ridderstee mit 'n paerd ploege. Môôi was dat altied as t'r achter de ploeg op de zwarte aerde 'n wolke wipstaerties (kwikstaartjes) neerstreek om de wurmen op te pikkene. 't Was belangriek om 't hof vroeg klaer te maekene voor de sjelotten. Oak dat gieng in 'n soort wedstijdverband. Jan Nederveld bie de meule was altied d'n êêrsten. Over sjelotten zou ik wel 'n hêêl stik kunne schrieve!
Oak 't vèrke vroog de nôdige zurgen. As 't 'eslacht was, wier d'r in 't vroege voorjaer 'n nieuw bigge 'ekocht. Dat beurende dan bie Pauw of Gerard Groewnendiek uut Dirksland, die mit 'n vrachtwaegen vol biggen 't hêêle eiland rondgienge. 't Koapene gieng gepaerd mit veel handgeklap en vooral Pauw kon d'r wat van. Hie hao 'n harde haerse stemme, 't klonk ongeveer as die van Louis Armstrong. 't Nieuwe bigge gieng dan op schôôn strôô in 't kot in dan begon d'n tied van 't vetmissene. Bie de meule wier vèrkesmeel 'ekocht in voarder moste d'r ielke weeke (aardappel)poters 'ekookt woore. D'r wier 'estookt in 'n oud olievat. De poters gienge d'r in 'n ouwe wasbus (ketel) op. Vaoder hao dan bie de Shell verloapen olie 'ehaeld in dat wier op de brandende takken 'egote. Op 'n kêêr vong 'n dat 't niejt harde genoeg gieng. Hie heit d'r toe nog mar 'n schoote benzine op'egôôid. Dat heit 'n 'eweete! As 'n spookachtige zwarte Piejt kwam 'n d'n hil op.
Bie d'n dokter viel alles gelokkig nog mee.