Bevers en dassen
Tijdens een rondje door de Flakkeese polder valt het mij plotseling op. Het is stil. Geen ronkende tractor, geen zingende vogel en ook geen blaffende hond in de verte. Ik blijf stilstaan en kijk verbaasd om mij heen in de zwijgende polder. Als ik verder loop somber ik over de teloorgang van de ouderwetse polder, met kleine percelen, kronkelende sloten en veel begroeiing. Die polders heb ik trouwens nooit bewust meegemaakt, ik ben gewend aan het moderne platteland met kaarsrechte sloten en langwerpige percelen.
Terwijl ik loop te peinzen waar ik naartoe moet reizen om een landschap te zien wat vergelijkbaar is met het Nederland van vroeger zie ik opeens iets blauws in mijn ooghoek. Het is een ijsvogel, die vanaf een tak boven de sloot naar het water zit te turen. We kijken elkaar heel even aan, dan flitst hij weg. Mijn gesomber is in één klap verdwenen.
Even later zie ik vanaf het Haringvliet een groep aalscholvers in V-formatie richting het zuiden vliegen. In mijn eigen straat zie ik twee bonte spechten ruzie maken in de toppen van de bomen. Ze jagen wild achter elkaar aan tussen de kale takken. Het is een mooi gezicht om te zien hoe ze behendig over de takken klauteren. Misschien was de natuur op het eiland vroeger een stuk gevarieerder, ook nu valt er veel moois te bewonderen.
En we hebben tegenwoordig bevers op het eiland. Een deskundige vertelde in deze krant dat er in de toekomst wellicht ook dassen naar het eiland komen. Dan hebben we niet alleen beverburchten, maar ook dassenburchten op het eiland, dat geeft toch een veilig gevoel.