Sporten is niet echt mijn ding
Ik zit op de fiets als er weer eens eentje voorbij komt, zo'n man, die zo mijn opa kon zijn, in een veel te strak broekje. Oortjes in, knipperende lichtjes en sprinten. Het enige dat ik daarvoor kan opbrengen, oprecht waar, is respect. Op oudere leeftijd sporten is verschrikkelijk goed voor je. Mensen die misschien niet al te goed te been meer zijn en toch sporten. Respect. Ik heb het idee dat wij jongeren daar wel wat van kunnen leren.
Want eerlijk. Mijn ding is het echt niet, sporten. Maakt niet uit wat voor sport je kiest, ik vind veel dingen wel leuk. Maar ik besteed er geen tijd aan en ben er dus geen ster in. Bij mij is het daardoor vooral de drempel die ontzettend hoog is om überhaupt te beginnen. Ik zeg vaak tegen mezelf dat ik het daar toch veel te druk voor heb. Studie, stage, vereniging, vrienden. Als ik vrije tijd heb ga ik veel liever een serie kijken of tekenen. Het zou alleen zo goed zijn als ik iets vaker toegeef dat het heel goed voor je is. En het gewoon gaan doen. Want voor de sportieve ouderen is de leeftijd blijkbaar ook geen drempel.