Midden-Oosten en Israël
Vorige week stond in de Tweede Kamer de begroting van het ministerie van buitenlandse zaken centraal. Uiteraard kwamen daarbij een heleboel zaken aan de orde. Opmerkelijk was ook dat er gesproken werd over het Midden-Oosten. Vooral de manier waarop daar over werd gesproken was opmerkelijk. Laat ik daar eens enkele dingen over opschrijven.
In de eerste plaats zijn er gebieden in het Midden-Oosten waar het een enorme chaos is. We kunnen dan denken aan een land als Libië, maar ook in Irak en het gebied waar IS kalifaat wilde stichten is het buitengewoon gevaarlijk. Ook in Afghanistan is er heel wat aan de hand. Terecht werd er natuurlijk in de kamer op gewezen dat dit grote zorgen geeft. Opmerkelijk is echter wel dat deze chaos mede is ontstaan door ingrijpen vanuit het westen. Er is zelfs een poosje gesproken van een Arabische lente toen er verschillende belangrijke Arabische leiders het veld moesten ruimen. Van die lente is tegenwoordig niet veel meer over. De chaos blijkt een voedingsbodem te zijn voor terreur, rechteloosheid en vele andere kwalijke zaken. Je kunt er over het algemeen niet blij van worden. Jammer dat kamerleden wat dat betreft maar moeilijk de hand in eigen boezem kunnen steken en nog eens terugblikken op de periode dat ze het allemaal hadden over de Arabische lente.
In de tweede plaats zijn er gebieden waar een dictator min of meer de baas is. We kunnen dan denken aan landen als Egypte, Turkije en Iran. In Egypte is er een opstand geweest tegen het toenmalige gevestigde gezag. Gelukkig is er daarna een ander gezag gekomen en werd Egypte bewaard voor de chaos. In Turkije zien we dit ook. Daar zien we dat Erdogan de macht naar zich toehaalt. Het is goed dat een Tweede Kamer daar ook de vinger bij legt. Maar aan de andere kant is het natuurlijk voor ons vanuit het westen wel heel lastig om de situatie goed te beoordelen. De inval in Irak destijds, waardoor Saddam Hussein werd verdreven, heeft meer kwaad dan goed gedaan. En dat zijn zaken die mogelijk tot matiging in oordeel kunnen stemmen. Het is best lastig om vanuit onze wereld een oordeel te geven over de zaken in het Midden-Oosten. Helaas geven sommigen weinig blijk van bescheidenheid als het gaat om de beoordeling van ontwikkelingen in dat gebied.
Tenslotte ligt ook Israël in het Midden-Oosten. Israël is een democratisch land te midden van allemaal dictaturen. Israël is ook een land wat voortdurend te maken heeft met terreur en wat alle zeilen bij moet zetten om de terreur te bestrijden. We weten inmiddels in West-Europa hoe moeilijk en hoe lastig het is om de terreur daadwerkelijk een halt toe te roepen. Je zou daarom verwachten dat er in de Tweede Kamer met veel waardering over Israël als democratisch land zou worden gesproken. Inderdaad hebben sommige kamerleden dat ook wel gedaan. Het merkwaardige was echter dat er ook heel wat kamerleden waren die nogal forse kritiek hadden op Israël. Juist het land waar in ieder geval journalisten niet worden opgepakt, mensen uit de oppositie niet in de gevangenis verdwijnen, er een geordende samenleving is, en iedereen gelijk is voor de wet, en er gewoon gestemd worden over een parlement, en nog vele andere dingen meer, juist dat land kan op harde kritiek rekenen. Je zou het tegenovergestelde verwachten, maar helaas, de argeloze kiezer komt dan bedrogen uit. Sommigen geven weleens de indruk alsof Israël het grootste probleem is in het Midden-Oosten. Niets is echter minder waar. Juist dat land verdient onze onvoorwaardelijke steun. Om allerlei redenen.
Ds. W. Visscher