Generaties
Deze week overleed mijn vader en morgen zal hij worden begraven. Het overlijden van hem was in meerdere opzichten een ingrijpende gebeurtenis. Een jarenlange tijd van afnemende krachten en zich steeds vlugger op elkaar volgende perioden van ziek zijn werd afgesloten. Hij is nu 'uit de tijd' een uitdrukking die vroeger meer werd gebruikt en tegenwoordig wat minder. Naast de vele indrukken van intieme en persoonlijke aard waar hier de plaats niet is om die te delen, werden we ook weer bepaald bij het afscheid nemen van een generatie.
Vooral in een kleine gemeenschap zoals Goedereede toch nog is, valt het meer op dat nog weinigen van de generatie van mijn vader – geboren tussen ongeveer 1920 en 1930 – nog in leven zijn. Mensen die vroeger in de veelal kleine gemeenschappen een eigen plaats innamen en met hun (eigen)aardigheden binnen en soms buiten de plaatselijke samenleving een vanzelfsprekende plaats innamen zijn er niet meer. Dit geldt ook voor latere generaties. Zij komen niet meer terug en hun plaats lijkt niet meer te worden ingevuld. Nieuwe inwoners van buitenaf en werken aan de overkant hebben een eind gemaakt aan de typische dorpsgemeenschap.
Het lijkt of 'de smaakmakers' van het kerkelijke, culturele, politieke en verenigingsleven er niet meer zijn. Het lijkt… Maar ze zijn er nog wel, maar het is allemaal anders geworden en misschien ook wel beter. Ik weet het niet. Voor mij persoonlijk staat deze week vooral in het afscheid nemen van mijn vader, maar in de schaduw daarvan ook het afscheid nemen van een generatie die armoede, een oorlog, een watersnood en een gigantische economische groei en technische vooruitgang hebben meegemaakt. Afscheid van generaties met verhalen. Wij zijn nog 'in de tijd' en onze generaties zullen wellicht weer anders herinnerd worden. Iets om over na te denken…