Het wordt nooit meer zoals het was…
Mijn dienaar Mozes is gestorven.
Nu dan, sta op, steek deze Jordaan over…
Jozua 1 vs. 2.
"Mijn knecht Mozes is gestorven…" Dat wist Jozua maar al te goed. Daar zát hij nu juist mee…
Mozes had het volk uit Egypte mogen leiden. Mozes was de middelaar, de tussenpersoon tussen de Heere en Zijn volk. De man die de geboden van de Heere heeft doorgegeven aan Zijn volk. Maar ook: de man die voor het volk heeft gebeden toen de Heere hen wilde uitroeien. Deze man was toch onmisbaar. Jozua vraagt zich af: Hoe moet dat nu verder? Is er nog een 'verder'?
Maar er is óók een andere kant. Mozes is dan wel gestorven, maar de God van Mozes lééft. En Hij is niet veranderd. Hij is meegegaan. Dat had Hij immers beloofd…
De boodschap van de Heere is dan ook, kort en goed: Verwacht ook nu, opnieuw, alles van Mij! Ik zal u niet verlaten, Ik zal u niet loslaten.
Gods boodschap aan Jozua was helder: Jozua, het wordt nooit meer zoals het geweest is. Maar is dat onoverkomelijk? Is dat een reden om bij de pakken néér te zitten?! Die vraag moeten ook wij onszelf maar eerlijk stellen. Iedere keer weer, wanneer wij achterom zien…
Dat kan in ons persoonlijk leven. We hebben gelukkiger tijden gekend… Ik denk ook aan het kerkelijk leven. Wat is daar veel veranderd… Dat geldt ook de hele maatschappij: het wordt nooit meer zoals het was…
Maar het is nog maar de vraag of vroeger alles zo veel beter was. In wezen is dat ook niet belangrijk… Wat dan wel? Waar komt het dan wel op aan? Om niet alleen met weemoed terug te kijken, maar vooral: omhoog te kijken en dan ook: vooruit te zien!
Dat kan alleen omdat de Heere trouw is aan wat Hij eenmaal beloofde. Alles wat Hij heeft beloofd zal Hij ook uitvoeren. Hoe dan ook.
En dat… laten we dat goed beseffen, ondanks alles wat er is gebeurd… Ondanks de zonde rond het gouden kalf… Ondanks hun ongeloof. Ondanks alles gaat de Heere verder met Zijn volk. Ja, Hij doet ons niet naar onze zonden, vergeldt ons niet naar onze ongerechtigheden…
En deze God, gemeente, spreekt nog steeds. Tijden veranderen. Kerken veranderen. De wereld verandert. Maar nog altijd spreekt de Heere en roept Hij ons op om omhoog te zien, tot Hem, tot Zijn Zoon.
Jozua wijst ons heen naar de grote Jozua, de Heere Jezus Christus. Die twee namen betekenen precies hetzelfde: De Heere redt, verlost, maakt zalig. Jozua mocht het volk brengen naar het Beloofde Land Kanaän… De Heere Jezus Christus opende voor ons de weg naar het hemels Kanaän, het Beloofde Land hierboven… Aan de overkant van de Jordaan…
Nog altijd klinkt Zijn heerlijke boodschap: Sta op! Zit niet bij de pakken neer… Oók niet bij die zware last van uw zonden en schuld. Laat dat pak rusten op de schouders van Hem, Die daarvoor door God Zelf is aangesteld! Sta op, ga verder, spreekt de Heere…
Wat een blij vooruitzicht. Waar wij voor allerlei onmogelijkheden staan, heeft de Heere al lang een weg geopend. Sta op en ga die weg! Belijd Hem uw zonden, uw schuld en weet dan, dat Hij trouw is, ondanks onze ontrouw. Dat Hij telkens weer opnieuw met ons wil beginnen, zodat wij weer verder mogen gaan.
Verder door dit aardse leven, met alles wat we daar tegenkomen. Blijdschap en verdriet, zorgen en vreugde… Zie dan omhoog, naar Hem, Die tot Jozua sprak, en Die vandaag nóg spreekt: Ik zal u niet loslaten en u niet verlaten.
We begrijpen het niet. Maar wat Hij zegt is wáár. Hij máákt het waar: alles wat Hij heeft beloofd. Zullen we het dáár dan mee wagen? Zullen we het met Hem wagen? Vertrouw op de Heere met heel uw hart. Op Hem, op Hem alléén. Dan komen zwervers éénmaal thuis, voor altijd thuis.
Hier beneden wordt het nooit meer zoals het was. Hierboven wordt het nog veel heerlijker dan het was. Dat maakt het verschil. Christus is het verschil.
Dirksland, Th.W.H. van der Heijden