Berichten in de krant
In het Reformatorisch Dagblad van 4 november 2017 las ik op de voorpagina een verhaal met als kop: "Ook veel #MeToo-verhalen in christelijke kring". Het uitvoerige bericht ging over seksueel misbruik waarvan allerlei vrouwen melding doen op Twitter. Het uitvoerige bericht riep bij mij een aantal gedachten op.
In de eerste plaats valt het me op dat de media en ook de krant toch vooral negatieve berichten brengen. Als je een krant doorbladert, dan valt het op dat er nogal wat negatieve berichten worden doorgegeven. De koppen boven artikelen ademen vaak negativiteit. Er is een bekende uitspraak dat goed nieuws geen nieuws is. En kennelijk is het in de media zo dat we slechte dingen willen doorgeven aan elkaar. Dat er ook een heleboel goede dingen zijn staat ook wel in de krant, maar vaak een stuk minder dominant. Vooral de grotere landelijke kranten ademen voortdurend een sfeer van spanning, dreiging, tegenslag, enzovoorts. Het lijkt weleens alsof we in dit land in een soort derde wereldland leven, als je de kranten ernstig zou nemen. De realiteit is echter dat we in een heel behoorlijk land leven en we een zeer welvarende en politiek zeer stabiele samenleving hebben. Maar kennelijk willen de mensen toch graag negatief nieuws horen.
In de tweede plaats valt het op dat negatief nieuws ook nogal eens wordt uitvergroot. Er gebeuren natuurlijk in de samenleving verschillende ernstige dingen. Een misdrijf is natuurlijk iets heel ergs. Een terreuraanslag houdt de gemoederen natuurlijk in beweging. En we moeten er voor oppassen dat we slechte dingen niet goedpraten. Het betekent echter niet dat we aan de hand van enkele incidenten een beeld over de samenleving moeten gaan vormen. Neem bijvoorbeeld de terreur. In de berichten daarover zou soms de indruk kunnen ontstaan alsof we in Nederland van de ene terreuraanslag naar de andere terreuraanslag aanslag gaan. Niets is echter minder waar. Nederland is tot nog toe vrijwel geheel bewaard gebleven voor aanslagen. En ook elders in Europa is het echt niet zo dat er elke week of elke maand maar een aanslag plaatsvindt. Integendeel, aanslagen - die uiteraard verschrikkelijk zijn - komen incidenteel voor. We moeten dus oppassen dat we aan de hand van krantenberichten gaan denken dat we in een samenleving leven waar terreur aan de orde van de dag is. Dat is gewoon niet waar.
In de derde plaats valt het ook op dat er zomaar van alles wordt beweerd en gezegd. Het is natuurlijk waar dat er seksueel misbruik plaatsvindt en heeft plaatsgevonden. Het is natuurlijk ook waar dat er terreuraanslagen plaatsvinden. Maar met al dergelijke Twitterberichten, die bovendien ongecontroleerd op internet verschijnen, lijkt het net alsof vrijwel iedere vrouw in dit land ermee te maken heeft. Van enige toets of controle is geen enkele sprake. En dat is natuurlijk een ontwikkeling waar we best wel beducht voor moeten zijn. In de jaren '90 van de vorige eeuw kwam plotseling het misbruik van kinderen (incest) naar voren. Het leek wel alsof er honderden en duizenden kinderen waren misbruikt. Achteraf gezien zijn er in die tijd ook sommigen geheel ten onrechte veroordeeld. Het bleek dat er ook verhalen circuleerden niet echt nergens op waren gebaseerd. Door de komst van internet is er een stroom van nieuws op gang gekomen. Niet alles echter kan worden getoetst en is ook waar. En daarom moeten we denk ik met dit soort me-too-verhalen erg voorzichtig zijn. Als mensen seksueel misbruikt zijn, dan moeten ze aangifte doen bij de politie en niet via Twitter zomaar ongecontroleerd beschuldigingen uiten. We leven tenslotte in een rechtsstaat waar dingen niet zomaar gezegd kunnen worden.
Ds. W. Visscher