Fietsen over water
Nederland staat bekend om zijn voorliefde voor fietsen. Van de loopfiets ging het naar de vélocipède (zo'n fiets met één klein wieltje en één enorme grote), om uiteindelijk bij onze hedendaagse, blitse, aluminium-frame rijwielen uit te komen. Met enige nostalgie moest ik denken aan een klein, oud boekje dat wij thuis ergens hebben liggen over de avonturen van Piet Pelle op zijn gazelle. Het leukste fragment was toch wel het volgende: "Een koebeest ziet nu Pieter gaan en kijkt hem wild en woedend aan. Hij spitst zijn hoorns, briest en snuift, terwijl hij wild op Pieter afstuift. O wee! denkt Piet, nu ben ik zuur, en merkt niet eens die hoge muur. Recht gaat Pieter er doorheen, dwars door puin, kalk en steen. Door het gat wil het koebeest draven, maar in de brokken wordt het begraven. De baas van het wilde beest zei boos: 'je hoeft me niet te geloven, maar dat joch rij ik ondersteboven.'' Het plaatje van de morsige, norse boer met rood opgezet gezicht en met een pijp bungelend uit zijn misprijzende mondhoeken staat mij tot op de dag van vandaag nog helder op het netvlies.
Intussen is het volgende stadium in de fietsevolutie weer aangebroken; fietsen over water. En dan niet in die lompe, plastic dingen waar je jezelf al liggende voort moet trappen, maar vederlichte installaties waar je écht op een fiets zit. De fiets is gemonteerd op een soort dwarse skiplankjes, waarmee je gracieus over het water toert. Ik heb weliswaar geen aandelen in de organisaties die dit aanbieden, maar dit zou ik graag eens willen proberen. En niet alleen ik. De toerisme en recreatiesector kunnen hier wel garen bij spinnen: "Het idyllische Goeree-Overflakkee met haar pittoreske kernen en rustieke landschappen kan nu ook bezocht worden met de waterfiets.'' Maar terug naar Pietje Pelle. Hoe het uiteindelijk met de boze boer afloopt die het joch wel ondersteboven zou rijden? "Het spreekt vanzelf dat het niet zou lukken. Zijn eigen kar ligt nu aan stukken.''