Wil van Lent zet na 53 jaar een punt achter haar werk in de zorg
OUDDORP – Zes jaar geleden was ze 64+ en ging ze met pensioen. Haar collega's hadden een afscheidsinterview in Eilanden-Nieuws geregeld. Nu is Wil van Lent 69+ en zet ze opnieuw een punt achter haar werkzame leven in de wijkzorg. "Het is mooi geweest", zegt ze enkele dagen voordat het doek valt. Dit is haar laatste afscheidsinterview, wederom geregeld door haar collega's.
Tekst en foto: Kees van Rixoort
Wijkverpleegkundige Wil van Lent is een bekende persoon op de Kop van Goeree. Vooral in Ouddorp komt ze handen tekort om iedereen te groeten. Vijfendertig jaar kwam ze er bij ontelbare mensen over de vloer om ze te helpen met de ADL, wondzorg, elastische kousen, stoma's, katheters en ga zo maar door.
"Er is erg veel veranderd in al die jaren", zegt ze. "Tegenwoordig ga je ook naar huis met een infuus. Dat gebeurde vroeger nooit. Vroeger had je ook vaker een buurvrouw of iemand anders die even kwam helpen. De ouderwetse burenhulp. Dat is wel verminderd, want iedereen werkt tegenwoordig. Daarom heeft de thuiszorg het zo druk." Daar komt nog bij dat men nu zo lang mogelijk thuis blijft wonen, in de eigen vertrouwde omgeving. Wil van Lent: "Pas als het echt niet meer gaat, kom je in aanmerking voor een verzorgingshuis of verpleeghuis."
Groene Kruis
Ze heeft er drieënvijftig jaar in de zorg op zitten. Na banen in diverse ziekenhuizen, kwam ze zesendertig jaar geleden in dienst van het Groene Kruis. "Ik was met mijn jongste kind op het consultatiebureau en raakte aan de praat met een oud-collega die op de operatiekamer van een ziekenhuis ging werken. Zo kwam er een baan in de wijk vrij. Is het niets voor jou, zei ze. Zo ben ik erin gerold."
Het Groene Kruis hield zich bezig met de wijkverpleging, de zuigelingenzorg en de ouder- en kindzorg. Wil van Lents hart lag vooral bij de wijkverpleging. Ze volgde nog een tweejarige opleiding in Den Haag om zich verder te bekwamen in de maatschappelijke gezondheidszorg, in de thuissituatie. Later kwam de kennis van bijvoorbeeld infusen en pijnpompen er nog bij. Wil vond het geweldig: "Dat maakte het werk steeds afwisselender."
Zes jaar geleden was haar eerste afscheid. Na een jaartje vrijwilligerswerk en tuinieren, vroeg een oud-collega haar om aan te sluiten bij Buurtzorg, dat net van start zou gaan in Ouddorp en omgeving. Jij móet meedoen, kreeg Wil te horen. Ze kende het wereldje immers door en door. Nou vooruit, dacht ze, om de boel op te starten. Een jaar, langer niet. Maar het werden uiteindelijk vijf jaren. Tussentijds verlengde collega's van Buurtzorg haar jaarcontracten gewoon, zelfs tijdens een vakantie in China.
Inmiddels is Wil van Lent 69+. Het is tijd om te stoppen, vind ze, maar spijt heeft ze zeker niet gehad van die vijf werkzame jaren extra. "Het is heel leuk gegaan", zegt ze. "En ik kan het iedereen aanraden om zo lang door te werken."
Aangeboren
Of ze nog bijzondere dingen heeft meegemaakt. "Heel veel. Het meest bijzonder was het contact met de mensen en dat je ze kunt helpen om zo lang en zo optimaal mogelijk thuis te blijven." Wil zegt dat de liefde voor de zorg niet in de familie zit, maar wel is aangeboren. "Zorg voor de ander, hart voor je werk." Ze krijgt soms, vooral de laatste jaren, van alles naar haar hoofd geslingerd, maar de dankbaarheid van de mensen overweegt. "Ook daardoor houd je het zo lang vol. En je moet flexibel zijn, anders moet je niet in de zorg gaan werken."
Een van de contacten van Wil van Lent is Corrie Hoogzand (79+), die vele jaren de keuken bestierde van De Bonte Koe, een uitspanning aan de Broekweg. Tegenwoordig helpt ze haar zoon nog een paar uurtjes per dag in het café en heel af en toe tapt ze nog een biertje. "We hebben wat gezellige uurtjes gehad", zegt ze tegen Wil van Lent. "Dat zal ik wel gaan missen. Ik hoop dat ze nog eens zal aanlopen voor een bakkie koffie."
Mevrouw Hoogzand krijgt elke ochtend bezoek van Buurtzorg, rond een uur of zeven, halfacht. En als er tussendoor hulp nodig is, is een seintje genoeg om Wil van Lent of een van haar collega's te activeren. "Binnen tien minuten is er iemand. Ik zou niet zonder ze kunnen. Ik ben zo tevreden over Buurtzorg, dat is met geen woorden te beschrijven."
Wil van Lent zal ze niet meer over de vloer krijgen, althans niet om zorg te verlenen. Want nóg langer werken, dat gaat deze 69+-er niet doen, ook al hebben de collega's het nog geprobeerd. En al weet ze hoe moeilijk het is om geschikt personeel te vinden. "Echt een ramp", zegt de wijkverpleegkundige enkele dagen voor haar afscheid. "Er is gewoon te weinig personeel. We hebben een patiëntenstop moeten doorvoeren. Dat is niet fijn, maar we hebben maar één lijf om mee te werken en goede zorg leveren staat voorop.Het is zeker dat het Buurtzorg team dat ik vaarwel zeg, bestaat uit een stel goed opgeleide dames met hart voor hun werk. Het was altijd prettig om met hen te mogen werken".