Respect voor de raadsleden
Vanaf deze plaats heb ik al eens laten weten dat ik de verkiezingstijd een mooie tijd vind. Nu het kabinet is aangetreden en beëdigd, maken wij van de gelegenheid gebruik om ons in alle rust voor te bereiden op de gemeenteraadsverkiezingen. Ongeveer vijf maanden hebben we de tijd om onze keuze te bepalen. Dit geldt natuurlijk vooral voor hen voor wie die keuze nog niet vastligt. Juist deze groep lijkt steeds groter te worden. Voor de (toekomstige) kandidaten is er dus werk aan de winkel om deze kiezers te bereiken en dat is lastig. Andersom zal het gemakkelijker zijn.
De kandidaten zullen - als het goed is - wat meer op pad gaan en daardoor aaibaar en vervolgens aanspreekbaar zijn. Ik raad aan om met hen in gesprek te gaan en laat dan weten wat u bezighoudt en probeer ook te luisteren. Door een verkeerde strategie, het missen van enkele stemmen en wat onverwachte en onverhoopte omstandigheden kwam ik rond de eeuwwisseling plotseling op een raadszetel terecht, die ik een kleine twee jaar bezette. De fractie bestond alleen uit mijn persoon. Dat was als rasopportunist heel lastig. Vanaf die tijd is mijn respect voor raadsleden gegroeid. Vooral voor hen die het raadswerk moeten doen naast een gewone baan is het een opgave om de vele stukken door te worstelen om tot een afgewogen oordeel te komen om er vervolgens achter te komen dat een gemeente door allerlei overheidsregels maar weinig speelruimte heeft.
Daarnaast zijn er de achterban en de kiezers die je vooral richting de verkiezingen ter wille moet zijn. Ongefundeerde kritiek kan frustrerend zijn. Kritiek die vroeger vooral geleverd werd tijdens de verjaardagsvisite. Tegenwoordig kan dat 'gewoon' met enkele muisklikken via de sociale media en dan vooral anoniem. Verder hebben we te maken met het grillige politieke eilandelijke landschap waar bij verschillende verkiezingen totaal verschillende partijen de grootste werden. Of zijn de verschillende niet zo groot…? We gaan het zien.