Risico's
In de achterliggende weken werden we allemaal opgeschrikt door de ingrijpende dood van Anne Faber. Anne is dood gevonden en waarschijnlijk door een ontsnapte crimineel vermoord. De dood van Anne heeft een enorm effect in onze samenleving. Veel mensen voelen zich nauw betrokken bij haar dood en er wordt ook op allerlei niveaus over gesproken. Hoe moeten we dergelijke gebeurtenissen beoordelen?
In de eerste plaats is het natuurlijk buitengewoon aangrijpend dat een jonge vrouw op een dergelijke manier is omgekomen. Het politieonderzoek loopt nog en de informatie is nog niet volledig, maar dat er hele erge dingen zijn gebeurd is wel duidelijk. We worden in onze samenleving regelmatig opgeschrikt door dit soort ernstige berichten. De dood van Anne Faber is te meer ingrijpend omdat het hier waarschijnlijk gaat om een moord door iemand die reeds eerder met justitie in aanraking is geweest. Allerlei vragen komen dan boven. Hoe kan het dat deze persoon op vrije voeten was? Zijn er misschien nog meer mensen die een zo groot risico voor onze samenleving vormen en die gewoon vrij kunnen rondlopen? Waarom was deze man bij een eerdere veroordeling niet tbs opgelegd? En hoe heeft de moord precies kunnen plaatsvinden? Allemaal hele ingrijpende vragen, die de ernst van wat er gebeurd is nog eens onderstrepen.
In de tweede plaats komt er door deze zaak natuurlijk ook een duidelijke hiaat in de strafwetgeving naar voren. Kennelijk kunnen misdadigers een strafproces zodanig frustreren dat de rechter niet bij machte is om hen voor altijd achter slot en grendel te houden. Het is toch eigenlijk wel merkwaardig dat iemand door het weigeren van onderzoek uiteindelijk weer als vrij man in de samenleving kan rondlopen en zo een gevaar vormt. Het is de hoogste tijd dat de wetgever hier paal en perk stelt aan de mogelijkheden die er zijn. Het is te hopen dat er nu snel een wetgeving komt waardoor dergelijke dingen niet meer mogelijk zijn en de rechter iemand, waarvan een redelijk vermoeden is dat hij weer opnieuw tot erge daden zal overgaan, levenslang ter beschikking van de regering kan stellen. Het is een plicht van de overheid om gevaarlijke situaties te voorkomen.
In de derde plaats moeten we natuurlijk ook reëel zijn. Er zijn in het samenleven altijd risico's. We komen risico's tegen in het verkeer op de weg. Er zijn risico's in huis. Er zijn risico's als we een vliegtuig betreden. En er is ook altijd het risico van moord en andere dingen. Uiteraard moeten we proberen dergelijke risico's minimaal te houden. Maar het is onmogelijk om deze risico's geheel uit te bannen. Hetzelfde geldt bijvoorbeeld voor terreur. Terreur is natuurlijk heel aangrijpend en heel erg. De overheden moeten ook alles doen om de terreurdreiging te verminderen. Maar een absolute garantie dat de terreur wordt uitgeroeid is niet te geven. Er zullen altijd risico's zijn en blijven. Dat hangt samen met het feit dat we nu eenmaal te maken hebben met zondige mensen en dat de middelen van de overheid beperkt zijn. Wel moeten we oppassen dat we bepaalde dingen niet verder uitvergroten. Het nieuws over Anne Faber stond dominant in de krant. Dat is natuurlijk terecht, want er is iets heel aangrijpends gebeurd, maar de gedachte moet natuurlijk niet gevoed gaan worden dat er elk moment mensen mishandeld, misbruikt en vermoord kunnen worden. We leven gelukkig in een land waarin een stabiele rechtsorde is. En politie en justitie doen goed werk. En daar mogen we dankbaar voor zijn. De overheid is in dit opzicht de dienares van God en een schild voor de zwakken. Ons ten goede!
Ds. W. Visscher