Zijn jullie Nederlanders?
Het gezelschap in de hoek van het restaurant is in een druk gesprek verwikkeld over de vriendin van André Hazes junior, daarna komt pianist Wibi Soerjadi aan de orde. Niet echt opzienbarend, behalve dan dat we in een klein restaurant zitten in een onbeduidend dorpje in Italië. Even later komt er nog een echtpaar binnen, ze praten uitgebreid over druiven en wijnen. Ook Nederlanders dus. De Italianen stoken ondertussen het houtvuur flink op, pizza's bakken gaat hier nog hetzelfde als honderd jaar geleden.
De mensen in de hoek spreken behoorlijk luid en hebben niet door dat de rest van de gasten ook Nederlands is en hun gesprekken kan volgen. Als de man opstaat om een foto te maken van het gezelschap, onderbreekt het echtpaar hun discussie over wijnen. De vrouw vraagt: "Willen jullie niet even met zijn allen op de foto?" De man met de camera spring letterlijk een halve meter in de lucht. "Zijn jullie Nederlanders," vraagt hij verbaasd en licht ontzet. Je ziet hem koortsachtig denken, waar hebben we het net allemaal over gehad. Het 'wijnechtpaar' kan er wel om lachen. De vrouw zegt: "Volgens mij is iedereen in dit restaurant Nederlands, behalve de bediening." Dat is het moment waarop iedereen hard moet lachen.
De verklaring is dat het nog vroeg is, het is net half acht geweest. De Italianen druppelen pas na achten het restaurant binnen. Het definitieve antwoord komt als de serveerster de rekening komt brengen. Voor twintig euro hebben we lekker gegeten en gedronken met z'n tweeën. Als je voor een dubbeltje op de eerste rang zit hoef je niet eens om je heen te kijken, ergens in de rij zitten er sowieso Nederlanders.