Voor u gelezen
Tabitha's bestemming
De geschiedenis van Tabitha Brown voert naar het Missouri van 1846. Vergezeld door haar dochter kleindochter en zwager vertrekt de achtenzestigjarige predikantsweduwe met het weinige dat ze bezit in een huifkar geladen richting het 'wilde' westen. De grote trek naar het westen zal later de geschiedenisboeken ingaan als de 'Oregon Trail'.
Het vooruitzicht een nieuw leven te gaan leiden in een huifkar vereist een grondige voorbereiding. "Eigenlijk was dat nieuwe leven al een beetje begonnen nu ze de reis voorbereidden. Ze droogden voedsel en maakten kilo's en kilo's spek. Ze maakten pemmican – een mengsel van gedroogd, fijngestampt vlees met gesmolten vet- klaar op de wijze zoals Otus ooit ergens had geleerd. Ze breiden sokken, naaiden wollen jurken en omslagdoeken – twee voor ieder meisje – en linnen broeken voor de mannen. Kaarsen moesten er komen, heel veel kaarsen en lantaarns.'
De voorbereidingen voor de aanstaande reis brengen dochter Pherne in grote tweestrijd. Kortgeleden verloor ze haar pasgeboren baby en haar hart breekt om te moeten vertrekken uit Missouri. Ze weet dat ze het graf van haar zoontje nooit terug zal zien. Ondanks de verzekering van haar man Virgil dat ze Oliver in hun hart mee nemen, laat Pherne met een hart zwaar van verdriet de laatste rustplaats van haar zoontje achter.
Ook Tabby staat aan de vooravond van het vertrek voor een uitdaging: het overtuigen dat ze haar kinderen, ondanks haar lichamelijke handicap, onderweg niet tot last zal zijn.
Tegenspoed, ziekte, ongelukken en zelfs de dood blijft de familie Brown onderweg niet bespaard.
En dan zijn daar tussendoor steeds weer de doorkijkjes van Tabby naar een andere Werkelijkheid. Zoals op het moment dat de huifkar in een ravijn stort en haar zwager John zwaar beenletsel oploopt. Berooid en uitgeput zoeken ze hulp bij een voorliggende groep pioniers. 'Ze reden door het late middaglicht. Tabby leidde hen. In de verte wachtte hen weer een dichtbegroeide berg. De lucht werd kouder. Deze reis was net als het leven: bergen en dalen en tal van uitdagingen. Maar als ze volhielden zouden ze in groene weiden geleiden worden, aan stille wateren, hun ziel zou verkwikt worden. Hoopte ze.'
Schaduw van de dood
Het dal van de schaduw van de dood is onderweg steeds heel dichtbij. En als de wanhoop, honger en uitputting steeds meer zijn tol eist is daar weer een verrassende opmerking vol symboliek van kleindochter Virgilia tegen ossendrijver Judson: 'Helpt het jou niet te weten dat iemand de weg die wij nu moeten gaan al kent?'
Verdeeld over drie episoden volgt de lezer de familie Brown naar de eindbestemming. De schrijfster is er in geslaagd de historische personages tot leven te brengen en heeft oog voor detail. De natuurbeschrijvingen zijn op diverse plaatsen schilderachtig te noemen.
De historische roman is gebaseerd op het leven van Tabitha Moffet Brown (1780-1858). De voormalige predikantsweduwe ging de boeken in als de 'Moeder van Oregon.'
'Tabitha's bestemming' laat zich lezen als een avonturenroman met een vleugje romantiek. Maar het is meer. Ze laat een blijvende erfenis na - door de levensgeschiedenis van deze eigenzinnige vrouw glinsteren de vruchten van de Geest: liefde, vreugde, vrede, geduld, vriendelijkheid, goedheid, geloof, zachtmoedigheid en zelfbeheersing. (Gal. 5:22-23).
Tip: Lees op Library.Harvard.edu de originele brieven die Tabitha Moffet Brown schreef tussen 1854 en 1858
Tabitha's bestemming
Jane Kirkpatrick
2017, uitgeverij Mozaiek
400 blz., € 21,99
ISBN 9789023 977025
+ Historisch goed onderbouwd.
+ Aanrader voor de liefhebbers van historische romans met een boodschap.
- Het begin van het boek is wat langdradig. Even een paar bladzijden doorbijten dus.