"Felicitaties overal vandaan, zelfs uit Zuid-Afrika"
DIRKSLAND – "We hebben veel zegeningen ontvangen met zo veel kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen. En het is ook een grote zegen dat we dit op deze leeftijd nog samen mogen beleven", zegt Dingeman Wolfert, die bij dat laatste doelt op de feestelijkheden rond het 65-jarig huwelijk met zijn vrouw Janny Wolfert-Troost. Op 27 juni, precies 65 jaar na de huwelijksvoltrekking in het gemeentehuis van Melissant, kwam burgemeester Ada Grootenboer op bezoek om het bruidspaar te feliciteren namens de gemeente.
Tekst en foto: Kees van Rixoort
De felicitaties kwamen overal vandaan, tot uit Zuid-Afrika toe. Ook ontving het paar een felicitatiebrief van de koning en koningin. Bloemen, taart en de aanwezigheid van enkele familieleden toverden het appartement in de Mauritshof te Dirksland voor even om in een 'feestzaal'. En dan moest het echte feest nog komen: zaterdag 1 juli in het restaurant aan de Grevelingdam. Met alle kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen.
Een flink gezelschap, want de heer en mevrouw Wolfert hebben zes kinderen, achtentwintig kleinkinderen en tweeëntwintig achterkleinkinderen. "We hadden acht kinderen en negenentwintig kleinkinderen. Ja, naast de vele zegeningen zijn er ook een paar zwarte bladzijden", vertellen ze naar aanleiding van het overlijden van twee kinderen en een kleinkind.
Stikgroos
Dingeman Wolfert (88) en Janny Troost (85) trouwden op 27 juni 1952. Ze liepen van de Binnenweg, waar Janny's ouderlijk huis stond, naar het gemeentehuis van Melissant, waar locoburgemeester Kleinenberg het huwelijk voltrok. Daarna liepen ze terug naar de Binnenweg om de echtvereniging te vieren. "Ik had van een lapje lichtblauwe stof een trouwjurk laten maken door een naaister. Ik was stikgroos", vertelt Janny, die eraan toevoegt dat de jurk haar 29 gulden kostte.
Ze gingen wonen in Dirksland, aanvankelijk bij de ouders van Dingeman aan de Oudewei. Niet veel later betrokken ze een eigen woning, aan dezelfde weg. De eerste de beste nacht dat ze er sliepen, begin 1953, kregen ze te horen dat ze hun huis beter konden verlaten. De dijken stonden op doorbreken. Het viel alleszins mee in Dirksland. "We hebben zevenenvijftig jaar aan de Oudewei gewoond en nu wonen we alweer negen jaar hier. Met groot plezier, alles is gelijkvloers", zegt Janny, die laat weten nooit heimwee naar Melissant te hebben gehad.
Ze moeten elkaar ontmoet hebben tijdens een Koninginnedag in Dirkland. "Bij de muziektent, daar is het zo'n beetje begonnen", glundert Dingeman. "Mét muziek." Het was in 1947, dus ze kennen elkaar al zeventig jaar. De eerste anderhalf jaar zagen ze elkaar nauwelijks, want Dingeman moest zijn dienstplicht vervullen in het toenmalige Nederlands-Indië.
Broodbezorger
Na terugkomst ging hij werken in de witlofloods die zijn vader en broers hadden gebouwd. Dat was hard werken, van machines was in die jaren nog geen sprake in de witlofteelt. Het leverde Dingeman een hernia op, en een operatie. Op de knieën witlof kweken, dat ging niet meer. Gelukkig was er ander werk te vinden. Hij werd broodbezorger bij de Coöperatie. "De eerste jaren ging ik met de bakfiets naar Sommelsdijk. Dat was goed voor mijn rug."
Later reed hij in Dirksland rond in een elektrokar en een soort zelfbedieningswagen. Hij wist een loon te bedingen dat naast het grondloon bestond uit 10 procent van de omzet in de wijk. Die regeling, die algauw ook voor de andere broodbezorgers ging gelden, had tot gevolg dat de wijk met veel inzet en eigen verantwoordelijkheid werd bediend. "Ik moest wel eens brood bij halen in Nieuwe-Tonge", herinnert Dingeman zich. Op 59-jarige leeftijd ging hij met pensioen bij de Flakkeese Bakkerij, waarin de Coöperatie was opgegaan.
Janny had graag verder willen studeren. Ze zat een paar maanden op de huishoudschool, "maar toen brak de oorlog uit". Daarna slokte het gezin haar aandacht op. Dat ze haar taken altijd met veel verve uitvoerde, bevestigt een van de dochters: "Ze kon alles."
Het echtpaar, dat de wereld enorm heeft zien veranderen in al die jaren, maakt een zeer vitale indruk en staat volop in het leven. Tegen de burgemeester zeggen ze: "We hebben veel zegen gekregen. God heeft ons bijgestaan."