Het raadsel wat vriendschap wordt genoemd
''Pfff'', zuchtte een vriendin pasgeleden tegen me, ''ik ga met Tom iets gezelligs doen en mijn moeder denkt gelijk dat we wat hebben.'' Ik kan me haar gezicht nog herinneren dat boekdelen sprak over het feit dat het nooit iets met Tom zou worden en dat ze gewoon vrienden waren. Maar volgens de boeken en bronnen is dit eigenlijk niet mogelijk. In zulke vriendschappen ontwikkelen uiteindelijk toch gevoelens. Een lastig onderwerp waar diverse ideeën over zullen zijn. De vice-president van de VS bijvoorbeeld is getrouwd en wil niet alleen zijn met een andere vrouw. Dit vind ik een perfect voorbeeld van een zwakterol op je nemen. Het is te belachelijk voor woorden dat elke vrouw een verleiding zou kunnen zijn, en als het wel zo is, dat je hier geen weerstand tegen zou kunnen bieden en je weerloos bent hiertegen. Het lijkt in de eerste instantie goed dat een man dit niet wil, maar als je hier dieper over nadenkt is het eigenlijk eng dat een man niet alleen zou kunnen zijn met een vrouw. Ik geloof dat een vriendschap tussen een man en een vrouw wel kan, maar tot bepaalde grenzen. Zo'n vriendschap kan juist goed zijn omdat mannen en vrouwen heel anders denken en op deze manier van elkaar leren. Maar het gaat fout als deze vriendschappelijke relatie zich teveel verdiept en de personen elkaar vaker gaan zien. Een andere vriendin van me was heel goed bevriend met een jongen waar ze een half jaar lang helemaal niets in zag, nu is ze al drie maanden ontzettend gelukkig met die 'vriend'. Je kunt als buitenstaander denk ik niet zeggen wanneer een vriendschap wel of niet kan. In de vriendschap zelf kun je dit goed aanvoelen wanneer je over grenzen gaat waar je niet hoort te komen, als je daarnaast bijvoorbeeld in een relatie zit. Die grens is binnen een vriendschap duidelijk aangegeven en dan moet je bewust kiezen om van de grens af te gaan, of de grens te overschrijden met alle gevolgen van dien. Bezint eer ge begint!