Mijn vrijheid heeft veel gekost
4 mei, een dag die elk jaar terugkomt. Dodenherdenking. Van 20.00 tot 20.02 uur is het stil in Nederland. De Nederlandse oorlogsslachtoffers die tijdens WOII en daarna zijn omgekomen in oorlogssituaties en bij vredesoperaties worden herdacht. Mensen zoeken elkaar op om met elkaar te zijn, te troosten en te gedenken. Ik vind het altijd indrukwekkend wanneer de stilte het een moment wint van alle rumoer en drukte. Bijvoorbeeld op de Dam, waar een grote mensenmenigte stil is en op die manier respect betoont aan de gesneuvelden. Op 22 april ben ik mee geweest met de dagtocht van Eilanden-Nieuws naar de Grebbenberg. Wellicht heb je er over gelezen vorige week. Er zijn me twee dingen bijgebleven. Allereerst de moed die bij die jonge jongens overheerste. Dat ze elkaar oppepten als ze het kanongebulder dichterbij hoorden komen. Dat er velen voor volk en vaderland zich gegeven hebben. Dat besef je pas als je op zo'n erebegraafplaats loopt. Jongens van mijn leeftijd. Het tweede wat me bijblijft zijn de zichtbare sporen van de oorlog die nog steeds te vinden zijn. Bomen waar de gaten nog in zitten. Bunkers. Loopgraven. Het nu zo vredige landschap vertoont hier en daar de zwarte bladzijden van de strijd bij de Grebbelinie.
Ik besef wat mijn vrijheid heeft gekost. Daarom moeten we ook zeker stilstaan bij 5 mei, Bevrijdingsdag! Want ook voor mijn vrijheid moesten velen sterven. Zij hebben ervoor gezorgd dat ik nu zo vrij over straat kan lopen. Zij hebben ervoor gezorgd dat wij nauwelijks hoeven na te denken of we wel veilig zijn. Er wordt ons door niemand een strobreed in de weg gelegd. Verwaterd het herdenken? Ik denk het niet. Ik heb eens opgelet hoeveel nieuwsberichten er binnen kwamen afgelopen weken die te maken hadden met 4 & 5 mei. Tot mijn verbazing waren dat er best veel. Deskundigen houden zich flink bezig met de periode 1940-1945. Een aantal dagen geleden heeft de NIOD een man van de Erelijst gehaald. Deze man bleek een collaborateur te zijn en Joden te hebben verraden. Ook worden er artikels gepubliceerd wat nu het doel is van 4 & 5 mei. En dat is goed! Want de vraag van deze tijd is toch vaak: wat is het nut, het doel hiervan? Ik wil afsluiten met een citaat van Dirk van Genderen, voormalig eindredacteur van de E.O. Hij schreef in zijn nieuwsbrief van 29 april 2017: "Voor mij is de week van 27 april tot 5 mei elk jaar weer een week van dankbaarheid. Dankbaar voor ons Koningshuis, dankbaar voor de bevrijding, dankbaar voor de vrijheid. Tegelijk is het een week van gebed. Gebed voor ons Koningshuis, gebed voor allen die geliefden hebben verloren in de oorlog, gebed voor het Joodse volk, dat zo heeft moeten lijden in de Holocaust, gebed voor alle broeders en zusters, waar ook ter wereld, die moeten lijden of vervolgd worden vanwege hun geloof in de Heere Jezus. En dwars door alles heen mogen we uitzien naar de grote Bevrijdingsdag, als de Heere Jezus komt om Zijn rijk van vrede en gerechtigheid op deze aarde op te richten".
Waar denk jij aan bij 4 & 5 mei?