Een hengel maakt je geen visser
Het is niet iets om trots op te zijn, keer op keer maak ik dezelfde fout. Het begon allemaal met een djembé, op de een of andere manier moest en zou ik zo'n Afrikaanse trommel bemachtigen. Iemand een paar dorpen verderop bood er één te koop aan, dus stapte ik direct op de fiets. Ik was de koning te rijk met mijn aanwinst, ik roffelde thuis aangekomen enthousiast op de trommel. Niet iedereen was even blij met het doordringende geluid. Het is uiteindelijk nooit wat geworden tussen mij en mijn djembé. Ondanks flink wat uurtjes oefenen ben ik nooit verder gekomen dan één basaal ritme. De djembé staat dus al jarenlang in een hoekje, als ik er op sla, vliegt er een wolkje stof door de kamer.
Na de djembé volgde nog een skateboard, na een flinke valpartij en een dikke knie eindigde die definitief in de schuur. En dan hebben we ook nog de bonsais, de popnageltang en een ukelele. Het heeft me geleerd, dat nieuwe dingen doen niet gaat om de spullen, maar vooral om aanleg, interesse en doorzettingsvermogen. Als je gek bent op hardlopen doe je dat desnoods op blote voeten. Als je stiekem een hekel hebt aan hardlopen zal het zelfs met de allerbeste hardloopschoenen nooit wat worden.
Daar moest ik aan denken toen ik gisteren op Koningsdag op een vrijmarkt rondsnuffelde. Ik zag bij een vlotte jongedame een naaimachine staan, die er uitzag alsof ze zo uit de verpakking kwam. Op het kleed van een volwassen kerel lag een complete hengelset, die er nog spiksplinternieuw uitzag. Ik realiseerde me dat ik niet de enige ben die de fout maakt om te geloven dat spullen het verschil maken. Tussen alle kleding, boeken, speelgoed en rommel door zie je op de vrijmarkt een kerkhof van geknakte illusies…