Noord-Korea
De internationale politiek is een buitengewoon ingewikkeld terrein. Er is in de huidige wereld eigenlijk maar één echte grootmacht, namelijk de Verenigde Staten, er zijn enkele belangrijke andere machten, waaronder China en Rusland. Verder zijn er tal van lastige problemen in onze wereld. De moeite van de internationale politiek wordt vooral zichtbaar in Syrië, Irak en Noord-Korea. Dit zijn landen waar vaak een grote chaos heerst, een oorlog woedt of een dictatuur aan de macht is. Soms hebben de machthebbers in dit soort landen hele merkwaardige ideeën.
Neem bijvoorbeeld Noord-Korea. Dat land zucht al vele jaren onder een verschrikkelijke de dictatuur. De leiders buiten het volk op een genadeloze wijze uit en gaan voor de handhaving van hun macht werkelijk over lijken. Wat er eigenlijk allemaal precies gebeurt in dit land is vrijwel onbekend. In ieder geval heeft het land agressieve bedoelingen naar andere landen. Ook heeft het land een kernwapenprogramma wat de nodige vragen geeft. Je moet er niet aan denken als een dictator de macht krijgt om atoombommen wereldwijd ergens te laten neerkomen. Vooral voor de Verenigde Staten vormt dit een reële bedreiging.
Het is de vraag hoe op een dergelijke dreiging moet worden gereageerd. De vorige president van de Verenigde Staten, Obama, heeft geprobeerd om door middel van overtuiging, onderhandeling en beïnvloeding dit land enigszins tot de orde te roepen. Ook zijn er allerlei sancties van kracht tegen dit land. En ook in VN verband wordt regelmatig over Noord-Korea gesproken. Ondanks al deze activiteiten bouwt het land wel verder aan raketten en atoombommen. De ontwikkelingen gaan verder.
De huidige president van de Verenigde Staten, Trump, treedt wat harder en directer op. In Syrië heeft hij inmiddels al een vliegveld laten bombarderen. In Afghanistan heeft hij de grootste bom die het Amerikaanse leger heeft op IS-strijders laten neerkomen. Kennelijk laat hij niet met zich spotten en wil hij de Amerikaanse militaire overmacht ook daadwerkelijk gebruiken. Ook aan het adres van de leider van Noord-Korea wordt een duidelijke boodschap gegeven. Indien nodig zullen de Verenigde Staten ingrijpen. Er liggen ondertussen al Amerikaanse schepen in de Japanse zee die het land kunnen bombarderen.
De vraag is welk beleid verstandig en wijs is. De terughoudende opstelling van Obama heeft als voordeel gehad dat de zaken niet op de spits werden gedreven. Het heeft ook als voordeel dat het regime in Noord-Korea eigenlijk stap voor stap haar eigen valkuil graaft. Het nadeel van een dergelijke benadering is dat het wel eens lang kan duren voordat een dictator ten val is gebracht. En wachten duurt veelal lang. Het voordeel van de benadering van de huidige president is dat er een duidelijke grens wordt aangegeven. Mogelijk weerhoudt dat Noord-Korea van verdere experimenten. In ieder geval lijken de Chinese leiders meer actief te worden om de dadendrang van Noord-Korea in te binden. Het nadeel van de harde lijn is echter dat de spanningen toenemen en je niet weet waar het eindigt. Voor de wereldvrede is de wat terughoudende benadering van Obama wellicht het verstandigste. Door de oorlog in Irak hebben we geleerd dat slechte regeringen zichzelf onmogelijk moeten maken. Anders kom je van de regen in de drup.
Ds. W. Visscher