Tulpenwandeltocht
Nog een paar dagen en dan krijgt het eiland een wat rustiger beeld. De tulpen worden gekopt. De groei van het gewas zet zich wel door maar dan vooral ondergronds, tot de bollen over een paar maanden gerooid worden. Ik weet inmiddels dat er meer achter zit, maar tulpenteelt heb ik – tot voor kort – een doelloos gebeuren gevonden. Je stopt in de nazomer een bol in de grond en zodra er in het voorjaar een kleurrijke bloem opkomt wordt die een kopje kleiner gemaakt om vervolgens weer een bol uit de grond te halen. Dan wordt enorm veel energie gestoken om die bol een maand of vier te bewaren om weer gepoot te worden en de cyclus herhaalt zich. Langzamerhand kwam ik er achter dat er wel wat meer aan de hand is, want er zal waarschijnlijk wel goed aan verdiend worden, gezien de grote percelen land die jaarlijks met tulpen worden gepoot. Waarschijnlijk komt mijn beperkte blik doordat ik ben opgegroeid in de tijd van de Delta Flora. De gladiolententoonstelling waarbij het vooral ging om de bloemen, die dan ook als bloem werden verkocht. Nu ben ik niet zo'n tulpenliefhebber en daarom hield ik een slag om de arm toen organisatoren van de Tulpenwandeltocht mij de suggestie deden om een keer mee te doen. Maar zaterdag stond ik toch op het terrein van een compostmaker, onder toezicht van een notaris, te wachten op de bus. Deze bus dropte ons ergens in de polder bij Stad. We konden vervolgens terug te wandelen - andere keus was er niet - langs de tulpenvelden. Indrukwekkend! Door zon, wolken en wind begeleid doorkruiste ik de prachtige natuur van Midden-Flakkee. Adembenemend was het decor van natuur die afwisselend bestond uit akkers en waterpartijen. Op slag werd ik trots op Flakkee en dat wil voor iemand van de kop van het eiland wel wat zeggen. Prachtig gebied. De tulpen neem ik wel voor lief.