Dies en Corrie van den Ouden 65 jaar getrouwd
OUDE-TONGE – Dies en Corrie van den Ouden-Huijer wonen al bijna 63 jaar in één van de nog oorspronkelijke Zweedse woningen aan de Julianastraat te Oude-Tonge. Van huisnummer 75 zijn ze de eerste en tot nu toe enige bewoners. Hier hopen ze heel graag samen nog een poosje te kunnen blijven wonen. En hier is het ook dat ze gisterenmiddag wethouder Frans Tollenaar op felicitatiebezoek kregen. Dies en Corrie waren de dinsdag ervoor namelijk 65 jaar getrouwd!
Door Hans Villerius
Dies van den Ouden, met z'n 88 levensjaren heeft hij tot februari jl. nooit geweten wat 't is ziek te zijn. Kerngezond was hij altijd, maar in 't begin van 't jaar heeft hij na enkele tia's een flinke jas uit moeten doen en kan hij niet alles meer even makkelijk zoals hij altijd gewend was. Dat was wel slikken, want Dies is vreselijk handig. Elk werk dat hij met z'n ogen ziet, kan hij met z'n handen. Stilzitten is er dan ook niet bij. Onderhoud aan huis en tuin, knutselwerk, hij doet 't allemaal nog even graag. Gelukkig gaat 't nu weer wat beter met 'm en hij hoopt dat die lijn zich voortzet. Toen hij van de lagere school kwam is hij op het land gaan werken. Door de inundatie tijdens de Tweede Wereldoorlog is het gezin geëvacueerd naar Zwijndrecht. Veel armoe en honger hebben het leven van de jonge Dies getekend. Weer terug op het eiland is hij in de bouw werkzaam geworden, eerst als opperman en later heeft hij zich in de praktijk bekwaamd tot metselaar.
Z'n vrouw Corrie (85) is geboren en getogen in Ooltgensplaat. Na de lagere school werd zij werkster, tot ze op haar 20e trouwde met Dies. Ze hebben elkaar in Ooltgensplaat leren kennen. Ze waren nog maar tien maanden getrouwd toen de watersnoodramp zich voltrok. Hun eigen huisje op de hoek Emmastraat/Stationsweg hebben ze voor hun ogen ineen zien storten in de watergolven die door de straat sloegen. Ze waren juist vanaf het dak op een voorbijdrijvende dakkapel gesprongen toen hun woning bezweek. Ze dreven een eind door, langs de Stationsweg en strandden in het drijvende wrakhout, vlakbij een poterloods. Vanaf de dakkapel lukte 't ze om over het dobberende wrakhout heen het dak te bereiken van de poterloods dat deels nog boven water uitstak. Daar hebben ze, met anderen, 36 uur op redding zitten wachten. De sneeuw en hagel smolt niet eens meer op hun kleding, zo koud en onderkoeld waren ze. Ingrijpende taferelen hebben ze voor zich af zien spelen, waar Dies het nog altijd heel moeilijk mee heeft. Van de 64 inwoners van de straat zijn ze maar met z'n vijven overgebleven. Nadat ze gered en naar 's Gravenmoer geëvacueerd waren, is Dies ruim een halfjaar werkzaam geweest in het herstel van de buitendijken. Daarna is hij weer gaan metselen, bij diverse bazen in Oude-Tonge en omgeving. Tussentijds is hij nog een poos werkzaam geweest 'aan de overkant', maar nadat 'ie terugkeerde in de bouw is hij dit tot z'n 59e blijven doen. Toen kon hij in de vut. Verder heeft Dies nog anderhalve hectare land gehad waarop hij diverse gewassen verbouwde en de producten verkocht. En Corrie heeft heel veel gehandwerkt. Uit het gezin werden drie kinderen, zes kleinkinderen en zes achterkleinkinderen geboren. Dankzij hun geweldige buren, die het echtpaar altijd met hulp omringen als dat nodig is, dankzij dochter Thea die ook heel betrokken is en dankzij de thuiszorg van Careyn kunnen Dies en Corrie samen nog altijd zelfstandig in hun geliefde Zweedse woning blijven.