Mix van oud en nieuw
De eerste keer dat ik, als jong broekie, in Flevoland kwam kan ik mij nog goed herinneren. Ik was verbaasd over de kaarsrechte eindeloze wegen, er leek letterlijk geen eind aan te komen. Het is een tekentafellandschap, het nieuwe land is praktisch ingekleurd. Heel anders dan ons eiland, waarbij veel dijken en wegen schijnbaar doelloos door het landschap kronkelen. Op het eiland kun je, als je goed kijkt, overal de eeuwenlange historie zien. De eeuwenoude kerken die fier boven de dorpen uitsteken, of neem bijvoorbeeld de Visbank in Herkingen. Daar stonden ze meer dan 250 jaar geleden al vis te verhandelen. Daar kunnen ze in Flevoland niet aan tippen.
Oude gebouwen hebben hun eigen charme. Struin eens door de smalle straatjes in hartje Goedereede en tuur omhoog naar het puntje van de massieve toren, dat voelt compleet anders dan een rondje door een willekeurige nieuwbouwwijk. Het één is wat mij betreft niet perse beter dan het ander. Maar juist de mix van oud en nieuw en klassiek en modern zorgt voor een spannend landschap en aantrekkelijke dorpen en steden. Voor een mix van oud en nieuw is het belangrijk dat het oude in ere wordt gehouden en er tegelijkertijd ruimte is voor vernieuwende plannen. Dat is het evenwichtskoord waar bestuurders op balanceren.
In de artikelserie van Gerbrand Hoek in deze krant komt naar voren dat er een flink aantal oude boerderijen is verdwenen op het eiland. Andere boerderijen staan op het punt om voorgoed te verdwijnen. Economisch gezien is de keuze voor het slopen van de oude gebouwen goed te begrijpen. Nieuwbouw is doorgaans een stuk goedkoper en praktischer dan een grondige renovatie. Daar staat tegenover dat de oude boerderijen het verhaal vertellen van de generaties voor ons, die zwoegend op het land hun boterham verdienden. De historische hofsteden hebben de Watersnoodramp overleefd, beide Wereldoorlogen doorstaan en ze hebben talloze stormen, onweersbuien en hagelstenen getrotseerd. Het is een hoofdstuk in de historie van Goeree-Overflakkee. Laten we er op zijn minst goed over nadenken voor we dat deel van onze geschiedenis laten verdwijnen.