Ik snap het...
We leven in een niet-christelijk land. Op allerlei manieren worden we daaraan herinnerd. Op heel veel plaatsen zijn de winkels bijvoorbeeld op zondag gewoon open. En heel veel mensen gaan nooit meer naar de kerk. Onze samenleving gaat hierdoor ook heel sterk veranderen. En dat proces is in volle gang.
Ook rond de vragen van leven en dood is er veel aan het veranderen. Er is bijvoorbeeld een hele discussie gaande over "voltooid leven". Het gaat hierbij om de vraag of mensen hulp kunnen krijgen bij het vrijwillig beëindigen van hun leven. Een liberale partij, D66, heeft hierover ook een wetsvoorstel ingediend. Ook in de media kunnen we er veel over lezen.
Onlangs was er een confrontatie tussen de leider van D66 en iemand die "uit het leven wilde stappen". Het werd allemaal op de televisie uitgezonden. De betrokkene zei klip en klaar: "Ik wil nu". De man, 57 jaar oud, bedoelde dat hij niet meer wilde leven. En dat hij nu een einde wilde laten maken aan zijn leven. Kortom, heel Nederland, en in het bijzonder de heer Pechtold, werd geconfronteerd met iemand die zei dat hij een einde wilde maken aan zijn leven. Hoe reageerde meneer Pechtold daarop en hoe zou je eigenlijk kunnen reageren?
Hoe zou je reageren? Stel, u komt iemand tegen die een einde wil maken aan zijn leven. Zou niet uw eerste vraag zijn: "Waarom wilt u dat?". Of: "Wat is er aan de hand?". Het moet toch wel heel ernstig zijn als iemand een einde wil maken aan zijn leven. Dan zullen er toch hele moeilijke dingen aan de orde zijn. Het lijkt mij heel natuurlijk en heel normaal dat iemand dan geschokt reageert. En het eerste wat boven komt is: waarom?
Hoe reageerde meneer Pechtold? Helaas was geschoktheid en aarzeling bij de heer Pechtold bijna niets te merken. Hij vond de opmerking van de persoon heftig maar voegde er in één adem aan toe: "Ik snap het". Geen waaromvraag, maar alleen iets in de trant van heftig en jammer dat we dat nog niet kunnen regelen in Nederland. Los maar even van de Bijbelse gedachte dat het leven een geschenk van God is, vraag je je toch af hoe iemand zo kan reageren op het verlangen naar een zelfgekozen dood.
Kennelijk is de liberale visie op leven en dood een totaal andere dan wat onder gewone mensen gebruikelijk is. Liberalen vragen kennelijk niet naar het waarom en vinden het begrijpelijk dat mensen een einde maken aan hun leven. Dat lijkt mij een levensgevaarlijke ontwikkeling in onze huidige samenleving. Het is een kille, koude wereld waarin mensen met de diepste vragen van het leven uiteindelijk aan hun eigen lot worden overgelaten. En dat is een wereld die we eigenlijk niet moeten willen in Nederland. Het is niet te begrijpen dat mensen een einde willen maken aan hun leven. Dergelijke wensen naar de dood zijn schokkend en vragen om echte bewogenheid en betrokkenheid op onze medemensen. De kerk en de christelijke politiek hebben een hele belangrijke roeping in onze samenleving. Vooral vandaag!
Ds. W. Visscher