De drinkbeker van het lijden
En toen Hij iets verder gegaan was, wierp Hij Zich ter aarde en bad dat, als het mogelijk was, dat uur aan Hem voorbij zou gaan. Markus 14:35
We zien de Heere Jezus hier in Gethsémané. Een lied zingt: "'t Is middernacht en in de hof, buigt tot de dood bedroefd in 't stof, de Levensvorst; in Zijn gebeên, doorworstelt Hij Zijn strijd alleen." Een kenmerkend iets van Jezus' strijd om het behoud van ons mensen, is dat Hij Zijn strijd alleen streed.
Aangekomen bij de hof van Gethsémané laat de Heere Jezus 8 van Zijn discipelen achter. Vervolgens neemt Hij de overige 3 discipelen Petrus, Jakobus en Johannes, verder mee de hof in. Maar ook tot hen zegt Hij al snel: "blijf hier en waak." Van Jezus staat er dat 'Hij iets verder gegaan was'. Dat doet Hij dus alleen.
Hij zondert zich af. En dit geeft al aan wat er straks met Jezus zal gebeuren. Hij komt helemaal alleen te staan. Judas zal Hem verraden. Zijn discipelen zullen Hem verlaten. Petrus zal Hem verloochenen, de Hogepriester zal Hem in Zijn gezicht laten slaan, de mensen zullen een moordenaar boven Hem verkiezen, Pilatus zal zijn handen van Jezus aftrekken, Jezus zal tussen moordenaars gehangen worden. Boven alles, Zijn Vader in de hemel zal zwijgen en Hem verlaten.
Wat kun je je als mens eenzaam voelen. Maar in vergelijking met de grootst denkbare eenzaamheid die wij als mensen kunnen ondergaan, is Jezus nog een stukje verder gegaan. Hij moest uiteindelijk de aanwezigheid van God Zelf missen. Heel dat lijden van Jezus wordt samengevat in die drinkbeker. Die gruwelijke drinkbeker. Een drinkbeker van lijden die tot de rand toe gevuld is met de toorn van God. Niet omdat Hij die drinkbeker verdiend had. Maar vanwege uw, jouw en mijn schuld tegenover God.
Jezus werpt Zich met Zijn gezicht op de grond. Op die manier bidt Hij. Hij maakt Zich heel klein en nederig voor Zijn hemelse Vader. Daarin toont Hij zelfverloochening en ootmoed. Goed om te bedenken voor ons eigen bidden. Toch is Zijn bidden uniek.
Zijn worsteling voor Gods aangezicht is onuitsprekelijk. Hij ziet voor Zich die donkere tunnel van dat enorme lijden. Van de Godsverlating. En toch klinkt uit Zijn mond het gebed: "Uw wil geschiedde." Ondanks het bittere van de drinkbeker, die vol is met de toorn van God, zal Hij hem gehoorzaam leegdrinken. Volkomen naar Vaders wil!
Wat een wonderlijke hof, die hof van Gethsemane. Hij doet herinneren aan die andere hof , de hof van Eden. Daar was Adam. Hij viel in zonde, terwijl Adam in die hof geen enkele angst of nood hoefde te ondergaan. Maar hier in deze hof, Gethsemane, wordt de Zoon des mensen verteerd van angst. Zijn zweet is zelfs veranderd in grote druppels bloed. Toch zondigt Jezus in dit alles niet. En klinkt ondanks dit bittere lijden: "Uw wil geschiedde." Hij blijft als de tweede Adam in deze hof wél staan.
Blijven u, jij en ik staan? In de verdrukking? In het lijden? In het dagelijks leven? Denk niet te sterk van uzelf. Alle discipelen slapen. Ze moesten waken, maar deden het niet. Tot drie keer toe niet. Hier gaat Jezus alleen Zijn weg. Niemand waakt, Hij wel. Het lied zingt door: "'t Is middernacht, maar Jezus waakt, en 't zielelijden, dat Hij smaakt, bant uit Zijn hart de bede niet: "Mijn Vader, dat Uw wil geschied".
Hij hield vast aan God de Vader, waar u, jij en ik Hem zo vaak loslieten en loslaten. "Uw wil geschiedde". Adam vluchtte in de hof van Eden weg voor die wil van God. Hij had zijn eigen wil gevolgd, de wil van de duivel. Wij niet anders. Maar Jezus volgt hier enkel Gods wil. Hij deed wat Adam niet deed, wat wij niet deden. Nota bene in onze plaats.
Hij worstelde met God. Worstelde in Zijn aanvechtingen. Worstelde met Zijn lijden. Is dat geen troost voor ons? Te weten dat Jezus al onze angsten kent? Onze twijfels en vragen? Als je in je geloof denkt het spoor kwijt te zijn. Of je voelt je eenzaam. Of je hebt angst voor de dood. Of de hemel lijkt gesloten te zijn in het gebed. Jezus weet ervan af. Hij heeft net als wij die verzoekingen gekend, maar zonder te zondigen. Dan zegt Jezus op zulke momenten tot ons: "Ik ben voor je uitgelopen om u, jou op te vangen." Het grootste wat Hij deed, is de schuld dragen. Onze schuld.
Na die inktzwarte nacht van lijden, zal het licht gaan schijnen van de Paasmorgen. Het enige unieke lijden dat Hij torst, doorstrijdt Hij immers als Levensvorst. Is Hij dat voor u en jou? Wie op Hem ziet, vreest voor dood en hel niet.
Ds. B.J. van Assen, predikant Nieuwe-Tonge en Herkingen