Keiharde realiteit
Je zou zeggen dat de soep nooit zo heet gegeten wordt als zij wordt opgediend. Helaas is de plastic soep een keiharde realiteit. Op zeker vijf plaatsen in onze oceanen drijven enorme hoeveelheden aan plastic rond. En dat gaat in de soep lopen. Thuis ben ik met de soeplepel ingegoten dat je de aarde moet bebouwen en bewaren. Ik kan van sommige mensen dan ook geen soep maken. Heel het milieugebeuren laat hen koud. Kijk, ik behoor niet tot de milieugekkies die als een stelletje soepkippen op het spoor voor een kerncentrale gaan staan, maar géén zorg besteden aan het milieu is linke soep. En zeker met betrekking tot plastic. Hoewel wij niet meer zonder plastic kunnen, is het goedje toch niet zoveel soeps. Tenslotte verteert het (bijna) niet, waardoor veel dieren in grote problemen komen. Heel de dierenwereld en de daarbij behorende ecosystemen komen in gevaar: zeevogels, plankton, zeehonden en soepschildpadden.
Al met al hebben wij mensen er maar een soepzooitje van gemaakt. Maar bij wie ligt de schuld van dit snertprobleem? Je moet oppassen dat je niet je vinger naar één schuldige wijst. Dit soort grote problemen heeft niet één oorzaak of schuldige. Consumenten kunnen wel enkel naar producenten wijzen en andersom, maar dan verwijt de pot de (soep)ketel dat 'ie zwart ziet. Ik denk juist dat we het sámen moeten doen. We moeten dit probleem sámen oppakken. Eén groot, soepel samenwerkingsverband om het gebruik van plastic terug te dringen. En laten we daar vandaag nog mee beginnen. Soepkom in actie, en laat plastic niet de soep in drijven!