Bejaardenkoor Avondklanken zingt het hoogste lied
De jongste culturele aanwinst van Middelharnis zal zeer waarschijnlijk het pas opgerichte Diekhuus bejaardenkoor zijn.
Het draagt de toepasselijke naam van 'Avondklanken', want, zo legde een van de leden vriendelijk uit: 'we binne an d'n aevend'. Hoe het ook zij, elke dinsdagmiddag richten de bejaarde zangers en zangeressen van het serieuze lied hun wat stram geworden schreden naar het Diekhuus om daar een genoeg'lijk uurtje samen de stemmen te verheffen. De Vereniging werd enkele weken geleden, op 11 januari, opgericht en sindsdien hebben leden en dirigent Gerrit Zoon er al heel veel plezier aan beleefd. Niemand is tenslotte te oud om te zingen en dat hebben de bejaarden van "Avondklanken" terdege begrepen.
Daarom laten ze hun stemmen schallen, elke dinsdagmiddag een uur lang, met groot enthousiasme. De heer Zoon, in zijn schik met deze nieuwe ervaring, gelooft in de vocale kwaliteiten van de bejaarden en hij sluit de mogelijkheid om aan concoursen deel te nemen lang niet uit, temeer, daar meerdere concoursen een speciale "rubriek" bejaardenkoren kennen. Zelf maken de bejaarden ook hun plannetjes: ,,zingen voor de bejaarden in het rusthuis, zingen op herdenkingsavonden en eens een keertje in het ziekenhuis", stellen ze zich voor, Zeker is dat ze, wanneer ze voldoende kennis vergaard hebben, hier en daar van zich zullen laten horen.
Daarom zijn ze een en al ernst wanneer ze de tweestemmige liederen instuderen want als ze dat onder de knie hebben dan gaat dhr. Zoon over op 4-stemmig en dan moet "Waar de blanke top der duinen" wel erg mooi klinken!
Het koor telt momenteel twintig leden die hun mannetje staan in de sopranen-, alten- en tenorenpartij maar het specifieke bas-geluid ontbreekt. "Avondklanken" heeft derhalve, met nog wat leden, vooral nog wat bassen nodig en die op te trommelen is mede de bedoeling van dit artikeltje. Bassen zijn er nodig om het koor op de gewenste sterkte te brengen, dat zal wel heel ondeskundig gezegd zijn maar de bedoeling hebt u wel begrepen.
Dit is een deel van het artikel dat eerder in Eilanden-Nieuw stond op 4 februari 1972