Keet!
'Nijdig stopt Keet haar hoofd onder het kussen. Ze wil slapen! Maar het helpt niet zoveel. Papa praat snel en hard in de telefoon. Haar grote zus Ava huilt en mama rommelt in de badkamer. 4:15, ziet ze op de wekker. De rode cijfers schijnen fel in de donkere slaapkamer. Over vier uur moet ze al naar school. Keet knijpt haar ogen stijf dicht. Ze stopt haar vingers in haar oren. Zonder geluid zingt ze een liedje. Het bestaat niet echt, ze verzint het zelf. 'Het gras is groen, de lucht is blauw. De zon is geel, ik hou van jou.' Ze gluurt door haar wimpers naar de deur. Daar staat papa met zijn jas aan. Keet doet haar oren weer open.
'Ben je wakker?' fluistert papa. Ze doet net alsof ze nog slaapt.
'Keet, doe eens niet zo vervelend.' Papa's stem kraakt een beetje van de slaap. Met een diepe zucht schopt ze de dekens van zich af. 'We moeten met Ava naar het ziekenhuis..(…)'
De zus van Keet (eigenlijk heet ze Caithlin) is ernstig ziek. Ava heeft een hersentumor en voelt zich vaak beroerd. Thuis is alles anders geworden en gaat de meeste aandacht naar Ava. Voor Keet is dat moeilijk. Ze weet dat Ava kan gaan sterven maar wil daar niet aan denken. Ze maakt zich zorgen om haar zus, maar ze is ook een vrolijk meisje dat druk is met van alles en nog wat. Ze gaat met haar vriendin naar de paarden, bespioneert broer Sean die een vriendinnetje heeft en ze zet zich in voor het schooltoneelstuk over Napoleon. Haar vader en moeder kunnen niet komen kijken, omdat ze die dag met Aaf naar het ziekenhuis moeten. Dat maakt Keet boos. Steeds wordt ze geconfronteerd met de verdrietige situatie thuis. Gelukkig komt buurvrouw Sonja bij het toneelstuk kijken.
Keets juf begrijpt haar en heeft regelmatig een gesprekje met Keet en ook met haar ouders.
Verder heeft ook buurvrouw Sonja veel betekenis voor haar. Ze kan daar altijd terecht en is dol op het hondje Dibbes van de buurvrouw. Het wordt haar verzorghond. Dat is zoiets als de verzorgpony van vriendin Liza.
Keet en haar ouders weten ondanks alles dat ze met hun vragen bij God terecht kunnen. In het hele boek merk je dat ze hun nood voorleggen in het gebed. Vader bidt:
'Heere, U kunt alles. U kunt onze Ava beter maken. Wilt U geven dat deze medicijnen helpen alstublieft? En dat ze daar niet zo ziek van wordt? Wilt U er voor zorgen dat we niet boos worden als het niet werkt? Leer ons dat wat U doet, altijd goed is.'
Dat vindt Keet wel moeilijk. Het is toch logisch dat ze boos worden als Ava weer zo ziek is? De Heere God zal toch wel begrijpen dat ze er allemaal een beetje moe van worden elke keer?
Ze neemt zich voor dat vanavond zelf ook aan God te vragen…'
Het boek Keet! is een realistisch geschreven boek dat de moeilijke situatie van ziekte in een 'gewoon' gezin beschrijft. Ook de alledaagse dingen worden overschaduwd door de ziekte. Zoals ook de maaltijden, (Keet stoot haar zus aan: "Je pil…"). Het is niet te voorkomen dat kinderen en andere gezinsleden geconfronteerd worden met zaken waar je ze voor zou willen sparen.
Toch is het geen verdrietig boek om te lezen. Keet maakt als 10 jarig meisje (bijna 11 klinkt beter, aldus Keet) genoeg mee. Leanne van Spronsen is er in geslaagd er een goed en fijn leesbaar boek van te maken.
Keet! Leanne van Spronsen
ISBN9789033127786
Prijs €9,90
Uitgeverij den Hertog