Uit eten als pure hobby
Volgens mij is eten iets, waar vrouwen altijd een zwak voor blijven hebben. Als ik over mezelf spreek is dat soms zelfs een haat-liefdeverhouding. Denk aan al die dingen die de slanke lijn niet bevorderen, maar toch zo lekker zijn dat je het soms niet kan weerstaan. Met uit eten is dat anders. Minder erg. Op het moment dat ik uit eten ga, is de voorpret al groter dan het moment zelf. Vaak zorg ik er dan voor dat ik de dag zelf niet zo heel veel eet zodat ik extra kan genieten. Het blijkt nu dus zo te zijn dat mensen van 18-36 jaar ongeveer een keer per week uit eten gaan, maar wel voor minder geld dan de vorige generaties van die leeftijd deden. Dit lijkt me vrij veel voor studerenden, maar tegenwoordig kun je ook wel redelijk goedkoop uit eten gaan. Ik kan me aan de andere kant wél voorstellen dat studenten en jongvolwassenen die klaar zijn met studeren wat vaker uit eten gaan. Het is een sociale gelegenheid waarvoor je weinig moeite hoeft te doen. Eten moet je toch wel, dus het is daarnaast ook efficiënt. Zelf ga ik niet elke week uit eten, maar als ik dat doe zorg ik er wel voor dat ik goed eten heb en dan betaal ik liever iets meer dan dat ik voor minder geld, minder lekker eet. Mijn geleende overheidsgeld komt toch elke maand binnenstromen en van die paar keer uit eten gaan wordt mijn schuld niet veel groter. Ik denk dat veel mensen zo denken. Beter nu genieten, dan nooit genoten te hebben.