Mevrouw Van Dorsser (101): 'Ik mag niet mopperen, er is ook niets te mopperen'
Mevrouw Van Dorsser (101): 'Ik mag niet mopperen, er is ook niets te mopperen'
DIRKSLAND – "Lang zal ze leven, lang zal ze leven, lang zal ze leven in de gloria…" De net 101 jaar geworden mevrouw W.M. van Dorsser-Kloosterman kreeg dat feestlied te horen uit de monden van haar dochter en schoonzoon, wethouder Daan Markwat, buurvrouw Ella en de verslaggever van Eilanden-Nieuws. Ze glunderde. En deed dat nog een keer toen haar dochter een opname van hetzelfde lied liet horen, maar nu gezongen door haar achterkleinkinderen. "Hieperdepiep hoera."
Tekst en foto: Kees van Rixoort
Mevrouw Van Dorsser is op 8 augustus 1916 – midden in de Eerste Wereldoorlog – geboren in Arnhem. Ze groeide op in de Turfstraat, in het centrum van de stad, waar haar ouders een winkel in koloniale waren runden. Een deel van het werk bestond uit het branden van koffiebonen. In de zaak was ook de Arnhemse Stoomkoffiebranderij gevestigd.
Ze ontmoette haar latere man tijdens het zeilen in Loosdrecht en ging na haar trouwen met hem in Utrecht wonen. Hij werkte daar als ingenieur bij staalfabrikant Demka. Van Dorsser kwam al vroeg te overlijden. Toen mevrouw Van Dorsser 94 was verhuisde ze vanuit Utrecht naar Vroonlande in Dirksland. Voor de verzorging, de mooie woonlocatie, waar ook haar schoonzus woonde, en de nabijheid van haar dochter en schoonzoon, die in Maasdam wonen.
"Ik heb het hier heel goed", zegt ze tegen de wethouder, die haar namens de gemeente Goeree-Overflakkee kwam feliciteren. "Het is best uit te houden." Mevrouw Van Dorsser heeft niets te klagen op haar vergevorderde leeftijd, al vindt ze het wel jammer dat ze haar loopje naar haar overleden schoonzus moet missen. Sjoelen en bridgen doet ze niet meer, want "aan alles aan komt een eind", zoals ze zegt. Dat geldt ook voor autorijden, waar ze mee gestopt is toen ze 95 was. "Ik mag niet mopperen, er is ook niets te mopperen."
Uitgelaten
Toen ze vorig jaar 100 jaar werd, vertelde ze dat ze zonder medicijnen door het leven gaat. Dat is in het afgelopen jaar niet veranderd. Opzienbarend voor iemand van die leeftijd. Ze kan genieten van een ritje in haar rolstoel door de prachtige tuin van Vroonlande. Voor de grap zegt ze dan dat ze uitgelaten wordt. Verder heeft ze elke dag de krant onder handbereik, evenals de Libelle en de Privé, en kijkt ze veel tv. "Ik houd alles bij."
Haar verjaardag vierde ze dit jaar op 17 augustus, de verjaardag van haar dochter. Zij is haar enige kind. Als de wethouder vraagt hoeveel kinderen ze heeft, steekt ze direct één wijsvinger de lucht in. Verder is ze grootmoeder van twee kleinkinderen en overgrootmoeder van vijf achterkleinkinderen.
Na de thee met gebak, het feestlied voor de jarige, een praatje over vroeger en nu, gaan de wethouder en de verslaggever weer op stap. Vlak voor het weggaan geeft de 101-jarige nog even aan hoe ze in het leven staat: "We gaan vrolijk verder."