Focus Health & Fitness maakt doorstart na nachtmerrie
OUDE-TONGE - Bij de uitgebrande sportschool spraken we met Achmed over het gebeurde, en: hoe nu verder? Het terrein naast het gebouw is inmiddels afgezet met hekken. Het voorste deel van het bedrijfsverzamelgebouw is weliswaar intact gebleven, maar achterin bestaat instortingsgevaar. Voor het interview, en om een beeld te krijgen van de situatie, wordt de afzetting toch even gepasseerd.
Tekst en foto's: Hans Villerius
Oorlogsgebied
Vooraan lijkt 't allemaal wel mee te vallen, maar naarmate we langs het bedrijfsverzamelgebouw, waar Focus Health & Fitness in is gevestigd, verder naar achteren lopen richting de ingang van wat tot vorig weekend een toonaangevende sportschool op het eiland was, raak je steeds dieper onder de indruk van wat een allesverwoestende brand doet. Bij elke stap die je zet, dringt de brandstank dieper in je neusholten en zie je steeds duidelijker worden hoe zeer deze brand heeft huisgehouden, in die nacht van zaterdag op zondag. Sprakeloos echter ben je wanneer je oog in oog staat met een ruimte waar totale verwoesting en wanorde heerst, waar alles wat zich er nog in bevindt complete ontluistering is, eigenlijk: een omgeving waar de dood heerst. Dat is het eerste wat bij je bovenkomt wanneer je, in het half-schemer, je ogen laat gaan over de ravage die vóór je ligt. Waar alles onder je schoenen knarst en kraakt van verkoold en verast pulver en waar alles ruikt naar verbrand hout, rubber en plastic. Waar alles vieszwart is gebrand, geblakerd, gesmolten. Plaatwerk dat uit het brandende plafond naar beneden kwam en schots en scheef verspreid ligt. Stakerige stalen karkassen, die als kaalgebrande geraamtes herinneren aan de vele apparatuur die in sportschool Focus stond opgesteld. Dikke leidingen die op meters hoogte doorbuigen. Overal plassen, die in stilte nog iets vertellen over de massa's bluswater die over het brandende gebouw zijn uitgestort. En dan nog de scheef hangende stukken van de hoge stenen muur die in het gebouw twee ruimten van elkaar scheidde, maar die door een enorme explosie tijdens de brand goeddeels werd weggeblazen. De brokstukken van de muur liggen binnen overal heen verspreid, terwijl de resterende uiteinden rond de geslagen bres niet veel nodig lijken te hebben of ze komen alsnog naar beneden. Evenals de grote roldeur die, ook door de explosie, omgekeerd naar buiten is geslagen. "Het lijkt wel oorlogsgebied", mijmert Achmed voor zich uit. En daarmee is niets teveel gezegd.
Explosie
"Volgens de brandweer is de brand ontstaan in het bedrijf naast ons", geeft de gedupeerde sportschoolhouder aan, "en is via dakisolatie het vuur naar Focus doorgeslagen. Dat is EPS-isolatie. Als dat vlamvat breidt het vuur zich niet alleen razendsnel uit, maar komen er ook gassen vrij. Die hebben waarschijnlijk de explosie veroorzaakt die er is geweest. De klap was zo groot dat in huizen aan de overkant van de Stationsweg de schilderijtjes van de muur kwamen."
Huilen
Achmed lag nog maar net op bed toen 's nachts de telefoon bij 'm ging. "Het was een vriend die belde. Ik dacht: zal wel 'n geintje zijn, die laat ik gewoon rammelen. Maar het bleef aanhouden. Bij de vijfde keer, 't moest nu toch wel serieus zijn, nam ik op en kreeg ik te horen dat ik onmiddellijk naar Oude-Tonge moest komen omdat de sportschool in lichterlaaie stond. Wanneer je dat hoort, geloof je 't eigenlijk niet. Maar als je aan komt rijden, je al die blauwe zwaailichten ziet en drommen mensen, en dat je sportschool één vuurzee is, ja, dan sta je echt te huilen. Het ging juist top in het bedrijf en het groeide nog steeds…"
Kippenvel
Maar onvoorstelbaar is 't", vervolgt Achmed, "met hoeveel steun ik werd en nog altijd wordt omringd. Echt kippenvel…! Dat was meteen 's nachts al door de mensen van Adviesgroep De Vogel, die niet alleen als verzekeraar in de weer waren, maar ook andere dingen op zich namen om te regelen omdat ik daar zelf op dat moment totaal niet toe in staat was. Maar de andere dag heb ik gezegd: één dag huilen, daarna weer knallen. We hebben veel leden, een aantal sport wel vijf, zes keer in de week, en die kan ik niet laten staan. Gelukkig krijg ik veel hulp van buitenaf, die 't mogelijk helpt maken zo gauw mogelijk weer activiteiten aan te kunnen bieden. Voetbalvereniging DBGC bijvoorbeeld. Maar ook DeltaRent, van Jan de Graaff, een eindje verder op het bedrijventerrein. Die heeft bedrijfsruimte beschikbaar waar ik de komende negen maanden tot een jaar de sportschool in kan voortzetten. De voorbereidingen worden er nu voor getroffen en binnen een maand hopen we met Focus weer operationeel te kunnen zijn. Maar ook uit de bevolking krijg ik zó veel steun, betrokkenheid en warm meeleven. Bloemen, kaarten, berichtjes via Facebook, enzovoorts. Een ex-medewerker is een donatieactie gestart, we hebben een half miljoen schade, en ook anderen hebben acties op touw gezet om de wederopbouw te helpen realiseren. Dit geeft me zó veel kracht om door te zetten. Dan zeg je: dit is nu écht Goeree-Overflakkee. Ik wil hier nooit meer weg…!"