"Chauffeur is een schitterend leven"
Als Henk Bienefelt met de auto op vakantie gaat naar Spanje heeft hij geen navigatie nodig. Hij weet de weg, over de snelweg en binnendoor. "Door al die dorpjes heen, dat is het mooiste." Jarenlang was hij chauffeur en reed hij naar steden als Madrid, Stockholm en Parijs. "Chauffeur zijn is een schitterend mooi leven."
Sinds ruim vier jaar is Henk Bienefelt (67 jaar) met pensioen. Zijn vader was bakker, maar het bakkersleven kon Henk niet boeien. Even werkte hij nog voor de melkfabriek, maar al snel rolde hij de transportwereld in. Enthousiast vertelt hij over het bestaan als internationale vrachtwagenchauffeur. "Vroeger kreeg je een portemonnee mee, gaf je baas je een hand en dan ging je op pad. Soms was je maar drie dagen van huis, andere keren wel tien dagen. Je wist wel wanneer je wegging, maar nooit wanneer je weer thuis zou komen."
Frankrijk was zijn favoriete bestemming. "Ik ben een echte Fransman, in de loop van de jaren heb ik mezelf de Franse taal aangeleerd. Een Franse man zei weleens tegen mij: "Je praat als een indiaan." Dat begreep ik wel, want ik heb nooit grammatica gehad op school." De chauffeur komt nog regelmatig in zijn favoriete land. "Soms rijd ik met een kennis even naar het noorden van Frankrijk, dan gaan we net over de grens Franse wijn en originele varkenspaté halen."
Ten opzichte van vroeger is er veel veranderd in de transportwereld. De ervaren chauffeur vertelt: "Vroeger wist je baas echt niet precies waar je was. Nu zien ze, gek gezegd, waar je naar de wc gaat. Ik heb altijd met prima materiaal gereden. Maar als je kijkt naar de vrachtwagens van nu, dat zijn complete huiskamers. Inclusief bed, televisie en internet. Alleen een douche ontbreekt nog… Vroeger kon je wel naar huis bellen, maar dan moest je eerst de verbinding aanvragen, dat duurde soms wel twee uur. En dan moest je het kort houden, anders kostte het zo een weekloon. Tegenwoordig zijn er chauffeurs die er via Skype iedere dag bij zijn als de kinderen naar bed gaan."
'Het leugenboekje', zo noemt de chauffeur het logboek waarin vroeger de ritten werden geregistreerd. "Dat klopte voor 99 procent," zegt hij met een knipoog. Tegenwoordig wordt alles nauwkeurig geregistreerd. Over de moderne technieken zegt hij: "Als je nu nog verdwaald dan moet je terug naar de schoolbanken."
"Je moet het willen om chauffeur te worden. De wekker gaat soms als om drie uur 's nachts en je hebt een grote verantwoordelijkheid. Voor je vrachtwagen, voor je lading en ook voor de andere weggebruikers." Henk Bienefelt is een chauffeur in hart en nieren. Hij is al 28 jaar bestuurslid van de chauffeursvereniging en betrokken bij de organisatie van evenementen zoals de Truckshow en de Truckrun.
Bienefelt is weliswaar met pensioen, maar soms stapt hij toch nog even de vrachtwagen in om een ritje mee te rijden met een kennis. Lekker de weg op. Net als vroeger.