Spijkerbroeken
"Is jou het ook opgevallen dat de 'Burg' een spijkerbroek aan had?" Het duurt een paar tellen voor ik bedenk dat met 'Burg' de burgemeester wordt bedoeld. "En ze was in functie, want ze had haar ambtsketting om," vervolgt mijn gesprekspartner. Hij lijkt een beetje ontdaan dat de eerste burger van het eiland een spijkerbroek draagt.
Een paar dagen later ben ik op bezoek in een seniorenflat met 13 etages in Rotterdam. Mijn kennis vertelt: "Iedere week staat er wel een keer een ambulance voor de deur, dat krijg je met al die bejaarden." In de ontmoetingsruimte eten we soep, verse snert of bruine bonensoep voor negentig cent per kom. Aan tafel zit een krasse dame met een keurig kapsel. "Ik ben al 92 maar ik doe nog alles zelf, aan mijn lijf geen polonaise." Ondanks haar leeftijd praat ze nauwelijks over vroeger, maar vooral over nu. "In het winkelcentrum kwam er laatst een Zwarte Piet op mijn rollator zitten. Ik zeg tegen 'm: 'Ga gauw weg, of ik geef je een knal voor je harses'."
Even later komt het gesprek tussen de soep door op de hedendaagse mode. Een man zegt: "In de bus zat laatst een meisje met enorme gaten in haar spijkerbroek. Ik zei voor de grap: 'Heb je nu echt geen geld voor een nieuwe broek.' Toen zei ze: 'Hou je bek'. De dames vallen hem bij: "Daar snap je toch niks van, dat mensen een nieuwe broek kopen die al versleten is. De dame van 92: "Ik draag sowieso nooit een spijkerbroek, ik ben toch geen timmerman."
Zelf let ik niet zo op kleding, of de burgemeester een spijkerbroek aan heeft of juist een deftige jurk vind ik niet zo boeiend. Het gaat er wat mij betreft om hoe iemand is en wat iemand doet, de verpakking is slechts een bijzaak.
COLUMN MARTIJN DE BONTE