In de oude wagenmakerij voel je je zo rijk als een prins

"Hoe oud denk je dat die bedstee is?" Tja, lastige vraag. Een bedstee is doorgaans iets uit het verre verleden. Dit is een oud huis, gebouwd in de negentiende eeuw, dus dit zal wel een slaapplek met een lange geschiedenis zijn. Fout! Kees den Eerzamen maakte de bedstee twee jaar geleden. Met veel gevoel voor het verleden, dat is zeker. "Je kunt er lekker even een tukkie doen, na het eten bijvoorbeeld." Ja, en je hoeft er niet voor naar de slaapetage, want de bedstee staat gewoon in de woonkamer.

Kees en Marja den Eerzamen wonen op een bijzondere plek, bijna direct aan de haven in Goedereede. Het pand uit 1860 is een voormalige wagenmakerij. Kees vertelt er graag over, ook aan geïnteresseerde toeristen die op hun ontdekkingstocht door het stadje bijna allemaal langs zijn huis komen.

Eenentwintig jaar geleden was de verhuizing. Kees en Marja woonden 'in de nieuwbouw'. Ze zetten hun huis te koop toen Kees het plan had opgevat om een kavel te kopen en daar zelf een woning op te bouwen. Het huis was heel vlot verkocht, maar een nieuwe woonplek was nog lang niet gerealiseerd. Sterker nog: bij de loterij voor de kavels kwamen Kees en Marja als laatste uit de bus. Daar zit je dan. Gelukkig had een familielid een woning aan het Bekaf, die ze tijdelijk mochten gebruiken.

Een oude woning was het. Hoe langer ze er woonden, hoe beter het beviel. Waarom zou je je nieuwbouwplannen nog doorzetten? Toen ze hoorden dat de oude wagenmakerij aan de Haven te koop zou komen, veranderden de plannen abrupt. Op de dag dat het verkoopbord bij het huis zou komen, was de koop binnen een uur rond.

Wat deed de vonk overslaan? "Alles", zegt Kees. "We verhuisden in de winter. Toen ik na de eerste nacht de gordijnen opendeed, waren ze op de haven aan het schaatsen. Ik voelde me rijker dan prins Bernhard, die toen nog leefde."

Het pand is tot 1965 wagenmakerij geweest. De laatste wagenmaker was Willem de Vries, de grootvader van de huidige molenaar van Goedereede. Kees den Eerzamen laat een foto zien van de boedelverkoop. Hij staat er zelf op, als ventje van een jaar of zes. Met respect praat hij over het vakwerk van de wagenmaker. "Hij werkte met bomen die twee jaar in het water hadden gelegen. Daarna ging hij balken uit die stammen zagen. Met de trekzaag. Een zware klus! Echte vaklui waren dat. Ze maakten trouwens niet alleen wagens, maar ook eggen bijvoorbeeld."

Waterput

De huiskamer van Kees en Marja, waar de bedstee staat en waar het licht aan alle kanten binnenvalt, was voorheen de werkplaats van de wagenmaker. De deur van de werkplaats zit nog in de gevel, althans aan de buitenkant. Een ander restant van vroeger is de waterput, die ook in de woonkamer is te vinden. Af en toe wordt er water geput, bijvoorbeeld om de auto of de ramen te wassen, maar vroeger meer dan nu. Op de bovenverdieping zitten nog schuifdeurtjes met fraaie ruitjes. Ook die herinneren aan de tijd van voor 1965, net als de plavuizen beneden. En buiten, voor de deur, ligt de molensteen, die de smid gebruikte om de wagenwielen van passend beslag te voorzien. Ook het kippenhok staat er nog, al dient dat anno 2016 voor de opslag van kachelhout.

Ze hebben er hard voor moeten werken om het pand te maken tot wat het nu is. "We hebben elke vierkante millimeter gezien." En het werk gaat altijd door voor Keessie Manus, zoals Kees bekend staat in zijn geboorteplaats. Maar wat geeft het een voldoening om hier te mogen wonen. In dit Rijksmonument, met dit geweldige uitzicht over het mooiste deel van Goedereede. "Een lot uit de loterij. Wij hoeven niet op vakantie, al doen we het wel… Nee, wij gaan hier nooit meer weg."