Het 'beruchte' Brussel krijgt een beeld
Met een strak gezicht keken de beveiligers mij aan. "Doe je jas maar uit en haal alles uit je zakken." Ik werd er een beetje gestrest van. Op het vliegveld word ik er altijd tussen uitgepikt. Het zal me niets verbazen als dat hier ook weer gebeurd. Met een strak gezicht wenkt een mevrouw dat ik door de poortjes heen mag lopen. Wonder boven wonder piept hij dit keer niet en ben ik safe. I made it: binnen bij het Europees Parlement.
Politiek is eigenlijk iets waar ik me totaal niet in interesseer, dacht ik. Tot ik er op de opleiding journalistiek les over kreeg. Ik merkte dat ik het best interessant vond hoe ons land en Europa in elkaar zit. Hoewel ik bij het laatste nog flink wat vragen had. De Europese Unie, het bleef wat vaag. Meestal werd de term Brussel gebruikt. Zo ook in de media: "Brussel heeft beslist dat…". Echt duidelijker dan dat werd het niet. Ik kreeg alleen maar slechte verhalen mee over 'Brussel', hoe 'Brussel' alles verpest en hoe 'Brussel' landen de vernieling in helpt. Voor mijn gevoel was de Europese Unie iets wat ver van ons mensen afstaat. Naar mijn idee hadden ze niet onze belangen voor ogen, maar vooral die van zichzelf.
Terwijl we met een groep van ongeveer 50 personen de roltrap opgaan om te beginnen aan de rondleiding door dit immens grote gebouw, neem ik alles in mij op. Honderden mensen zie ik lopen en met elkaar praten in 26 verschillende talen. Mannen in pakken, vrouwen in mantelpakjes, verschillende journalisten, lobbyisten en persvoorlichters passeren ons. Het Europees parlement leeft. Ik besef mij opeens hoe vet het is dat ik de kans krijg om dit van zo dichtbij mee te maken. Hoeveel meer het Europees parlement eigenlijk doet dan ik had gedacht.
We mogen ook een kijkje nemen bij een zitting van het Europees parlement zelf. Een "wow" ontsnapt uit mijn mond, gevolgd door een "sst" van de persoon die achter mij loopt, aangezien het helemaal stil moet zijn als ze een zitting hebben. Het valt mij op dat iedereen die aan het woord komt, gewoon in zijn eigen taal een betoog houdt. Iedere Europarlementariër heeft een koptelefoon waar hij alles kan laten vertalen in zijn eigen taal. Terwijl ik geen idee heb waar ze het over hebben, vind ik het wel fascinerend om te zien dat ze op elkaar reageren met sterke argumenten. Het maakt indruk op mij om te zien hoe fanatiek sommige Europarlementariërs met elkaar debatteren, terwijl een andere Europarlementariër rustig zijn facebook zit te checken. Het beruchte 'Brussel' krijg in mijn hoofd opeens een beeld. Het leeft, het is heel menselijk, het heeft wel zeker onze belangen voor ogen.
Na de hele dag hebben rond te hebben gelopen in het Europees parlement is mijn idee over de Europese Unie veranderd. Veel van ons voelen zich niet gehoord door de Europese Unie en hebben het idee dat Nederland geen recht van spreken meer heeft. Ik had dat idee ook voor ik mijn eerste stappen zette in het Europees Parlement. Ik denk dat wij als Nederlanders veel te weinig worden ingelicht over wat er nu precies gebeurd in Brussel en wat de Europese Unie eigenlijk inhoudt. Wij hebben wel zeker iets te zeggen in de besluitvorming en ook Nederland heeft zijn stem in het Europees parlement. Toch is de communicatie van Brussel naar Nederland gewoon slecht. Ik denk dat daar voor journalisten en de media een belangrijke taak ligt. Wij moeten dit oppakken en mensen laten zien hoe krachtig de Europese Unie eigenlijk is. We moeten mensen weer het idee geven dat hun stem wel wordt gehoord.